Laatste blog

Bonjour, hello, SabaH, Shalom, hallo allemaal,

Daar zit ik dan weer in Ederveen achter mijn laptop, met een kleed om en een grote mok thee, Engelse muziek aan, nog even mijn laatste blog te typen over mijn belevenissen van de afgelopen week.

Maandagavond zit ik achter mijn deur te werken voor school. Hier in Israël hebben de deuren een klink die je ook van buitenaf open kan maken. Daarom draai ik vaak de sleutel een keer om zodat er niet zomaar iemand binnen kan komen. Dat was ik deze avond blijkbaar vergeten, wat ineens voel ik de deur opengaan. Voorzichtig doe ik de deur open en daar blijkt een oudere man te staan, hij moet de pastoor hebben vertelt hij in het Russisch. Dus maar even bij de buren aangebeld en vertelt dat er een man voor hun was.

2 weken geleden had ik in de kerk van Johanneke een Nederlandse vrouw ontmoet. Die deed vrijwilligers werk in een bejaardenhuis waar ook Nederlanders zaten hier in Haifa. Dat heb ik even opgezocht op internet, het lijkt me leuk om daar een kijkje te nemen. Ik bel het nummer van de site en krijg zowaar een Nederlandse aan de telefoon. Die is alleen werkzaam in Tel aviv, dus daar heb ik niets aan. Ik krijg een telefoonnummer dat ik bel, een Engels sprekende dame krijg ik aan de lijn. Daar moet ik de directeur voor hebben krijg ik te horen. Die belt me zelf terug. En even later wordt ik inderdaad door de Nederlandse directeur terug gebeld. Morgenmiddag ben ik van harte welkom.

Dinsdag begint de dag wat regenachtig, maar koud is het niet. Wat wel opvallend is, is dat de mensen gelijk andere kleding aan hebben, winterlaarzen, dikke vesten, zelfs een aantal met een muts op. Loop ik daar met mijn korte mouwtjes ;)

We beginnen in grade 8. De lerares tekent de vlag van Frankrijk op het bord, en wil van de leerlingen tot in detail horen wat er precies gebeurd is. Ze benadrukt dat deze extremisten de koran gebruiken als gevolg van hun daden. Maar dat dit niet juist is, er staat niet dat je mensen moet haten en moet doden. In deze klas zitten ook een paar moslimleerlingen, ze geven aan dat ze deze situatie heel moeilijk vinden omdat ze zichzelf aangesproken voelen.

Een ander meisje vertelt ook over de andere aanslagen van IS in de afgelopen dagen.

De tijd die nog over is wordt besteed aan het nakijken en maken van huiswerk.

Omdat grade 10 vandaag op trip is hebben we een aantal tussenuren vandaag. Deze vullen we met gesprekken over de huidige situatie in Europa, Israël, over hobby’s, het leven hier in Haifa, eten in Nederland. Ik heb dropjes bij me en deel deze uit aan een aantal docenten. Ze durven niet te zeggen dat ze het niet lekker vinden, maar hun gezicht zegt genoeg ;)

Er wordt aan mij gevraagd welke Arabische woorden ik al ken, best wel een aantal blijkt ;)

Als ze in de personeelskamer vervolgens een gesprek hebben, hoor ik woorden zoals: Frankrijk, Parijs, IS, Brussel etc. voor bijkomen. En ik zeg, volgens mij hebben jullie het over de aanslagen in Parijs en wat dit betekent voor Israël. Heel verbaasd waren ze dat ik dat snapte ;)

Ook wordt ik uitgenodigd voor een lunch aanstaande vrijdag. Als ik vertel dat ik dan al weer in Holland ben, zijn ze heel verbaasd.

Het 3^e uur hebben we grade 11. Ook hier beginnen we met het nieuws over de aanslagen. 1 leerling zegt: er zijn mensen die zich nooit bezig houden met politiek en als er dan zoiets gebeurd moeten ze zich er ineens ook mee bemoeien. De boodschap is: ‘praat over dingen waar je verstand van hebt’. Dat mogen duidelijk zijn ;)

Verder krijgen de leerlingen tijdens deze les een luisteroefening waarbij ze vragen moeten maken.

Het 5^e uur hebben we weer grade 8. Vanaf vrijdag heeft de Highschool 2 weken lang tentamens. Deze les worden de leerlingen nog erop gewezen wat ze precies moeten weten voor het tentamen.

Het laatste uur hebben we grade 12. Ook hier krijgen de leerlingen een papier met wat ze voor het tentamen moeten hebben gedaan en ingeleverd en wat ze precies moeten weten voor het tentamen.

Vanmiddag ga ik dus op bezoek in Beth Joles. Omdat het boven op de berg is, besluit ik om de Carmelit te nemen. (een soort treintje door de berg).

In Beth Joles ontmoet ik Coby (de vrijwilligster) en maak ik een praatje met diverse ouderen. Ze willen graag weten wie ik ben en wat ik hier doe. Met 2 mensen krijg ik een gesprekje en kan ik ook dingen vragen zoals: hoe lang ze hier al zijn, waarom ze hier naartoe zijn gekomen etc. van een man krijg ik een gedeelte te horen uit de oorlog over zijn vrouw. Erg bijzonder!

Van Coby krijg ik een rondleiding door het huis, waar we ook een bezoekje brengen aan de verpleegafdeling. Daar is op dat moment net een activiteit aan de gang. Een man met een konijn en kuikentjes is daar, die de bewoners mogen aaien.

Terwijl ik wordt rondgeleid krijgt Coby diverse keren de vraag of ik haar dochter ben ;)

Over het algemeen zijn de verpleegsters hier niet jong, dus nu ik hier rondloop, vinden ze dat helemaal leuk. Ik krijg een aai over m’n bol, en opmerkingen te horen als: ‘wat een schatje he!’ ;)

Erg leuk om hier even een kijkje te hebben genomen!

Als ik ’s avonds lekker buiten sta te bellen komt er een dame naar me toe, helemaal gestrest. Ze moet spullen afleveren bij Ebenezer home, maar de deur is op slot en ze heeft geen sleutel. Ik bel even aan bij de pastoor en deze helpt de mevrouw verder.

Ook komt er een pizzaboer langs, die wil bij mij de pizza’s bezorgen. Sorry, 1 deurtje verder ;)

Woensdagochtend mag ik een kijkje nemen op de basisschool. Als ik op school kom, kom ik de schoonzus van Johanneke tegen, ik moet toch echt voordat ik ga nog een kijkje in haar klas komen nemen (ze geeft les op de kleuterschool)

Eerst een uurtje in grade 1. Als ik binnenkom met sr. Johanna, begroeten de kinderen haar allemaal in koor. De kinderen beginnen met een uurtje lezen. Er worden 8 woorden op het bord gehangen, ieder woord wordt door een kind spellend gelezen. op het bord staat ook een blij gezichtje, waaronder veel namen worden geschreven. Na het lezen van ieder woord wordt er een liedje gezongen. 1 leerling praat door de klas. Er wordt een verdrietige smiley op het bord getekend en zijn naam wordt er onder geschreven. Dit jongetje schrikt hier erg van. De juf veegt het na een paar minuten weer uit

Wat opvalt is dat er in deze groep erg veel rust en orde heerst. Ook hebben de kinderen allemaal grote rugzakken bij zich, het blijkt dat de kinderen allemaal zelf hun boeken en schriften mee moeten nemen. Vanaf 6 jaar dus. Nadat de woorden zijn gelezen worden er andere woorden op het bord gehangen, die na geschreven worden door de kinderen op het bord. Als ze het goed hebben gedaan krijgen ze een sticker op hun shirt geplakt.

Na een uurtje ga ik naar de volgende klas, grade 6 krijgt Engelse les. Wat een verademing om na een uur alleen maar Arabisch te hebben gehoord, weer Engels te horen!

Tijdens deze les lezen de kinderen een tekst. Het verhaal gaat over 6 blinde mannen en een olifant in India. Dit is verhaal is ook bekend in het Nederlands. Als de lerares vraagt waar India ligt, en een kind Afrika antwoordt, ben ik verbaasd over wat de leerkracht zegt ‘dat klopt’. India in Afrika??

Ook hier krijgen de kinderen weer een les mee. Wat kunnen we leren van de tekst? Dat we naar elkaar moeten luisteren. Niet alleen op school, maar ook op straat, thuis, bij vrienden, familie.

Aan het eind van de les moeten de kinderen een heel rijtje Engelse woorden op schrijven met de Arabische betekenis. ‘Goodbye miss!’

Op naar het volgende uurtje, grade 2. Dat zijn 7-jarigen. Wat ze allemaal klein, echt leuk om even een kijkje te mogen nemen op de basisschool. Het is wel totaal iets anders dan wat ik de afgelopen weken heb gezien ;)

Nadat er aan de kinderen is uitgelegd wat ik hier doe, wordt er een rekenblad besproken. Ondertussen gaat er een stickervel door de klas. Naast mij zit een superactief jongetje, die van alles ziet, behalve zijn werk. De lerares vertelt me dat dit een speciaal jongetje is. Als de klas zelfstandig aan het werk moet, zie ik dat het jongetje maar niet aan de gang komt. En dan komt weer even de OA’er in me naar boven en probeer het jongetje op weg te helpen. In grade 2 kunnen ze nog amper Engels, dus dat gaat met handen en voeten ;) Maar hij is aan het werk!

Als de les bijna ten einde is wordt alles opgeruimd en komen de pauzehapjes op tafel. Nou, hapjes…. Flinke broodjes, rauwkost, zelfs stukken pizza. De lerares krijgt van alles aangeboden, maar slaat alles af. Als de bel gaat gaan de kinderen naar buiten.

En ik ga weer terug naar de High school. Het 4^e uur begint met een tussenuur.

Het 5^e uur mag ik weer voor de klas. Dit keer voor 30 18- jarigen. Tja, hoe krijg je die stil? De lerares geeft een keer een brul en dan zijn ze voor mij. ;) zelfs deze leerlingen kijken hun ogen uit, wat is het groen in Nederland! Ook voor hun heb ik pepernoten en dropjes meegenomen. De pepernoten vallen goed in de smaak, de drop wat minder..

Aan het eind van de les vraag ik wie nog even wil blijven voor een gesprek. Ik heb 8 mensen nodig. Als ik er 8 heb uitgekozen, mogen de anderen weg, maar er zijn er nog een paar die het leuk vinden om te blijven. Op de Driestar heb ik de minor exemplarisch onderwijs gekozen. Daar hoort het voeren van een neo-socratisch gesprek bij. Dit wil ik doen met deze leerlingen. Ik verkleed mezelf als Corrie ten Boom, vertel hun het één en ander en stel ze hierna vragen. Zoals: waarom verborg Corrie Joden terwijl het verboden was?, je moet toch luisteren naar de overheid?, zou jij mensen willen helpen?, hoe zou je ze helpen?, zou je ook mensen willen verbergen?, ook mensen die je haat?

Dat vonden ze toch wel een moeilijk iets, begrijpelijk!

We voerden met elkaar een mooi gesprek hierover. Als laatste laat ik nog een paar uitspraken van Corrie zien. 1 daarvan is: ‘What we have to do, is love these people who hate us. Love them, pray for them. These people are wounded people who have hate in their hearts. They need forgiveness. They need the Lord. That is the answer we must give.’

We kwamen met elkaar tot de conclusie dat je dat alleen kunt doen als je een heel sterk geloof hebt.

Thuis aan gekomen, moet ik al beginnen met het inpakken van mijn koffers. Een raar idee, ik heb nog niet het idee dat ik naar huis ga, omdat de afgelopen weken al diverse keren mijn koffer heb ingepakt. Toen we naar Jeruzalem gingen, Dode zee, Haifa, daarna ben ik nog een weekend in Nazareth geweest en een paar nachten in Guesthouse Maria. Al met al dus al de 6x in Israël dat ik mijn koffer inpak.

’s Avonds komt Johanneke nog even langs om alvast afscheid te nemen.

En dan donderdag, het laatste dagje op school, maar ook het laatste dagje hier in Israël.

Het eerste uur hebben we grade 9. Daar is de helft van de klas maar aanwezig, 18 leerlingen. De lerares vertelt me hoe dit komt. De Arabieren zijn aan het staken, kantoren zijn gesloten en ook een aantal Arabische scholen. Deze school heeft besloten om open te blijven omdat de scholen er niets mee te maken hebben en hun er ook niets mee te maken willen hebben. Aan de leerlingen was zelf de keus of ze kwamen of niet. Omdat vrijdag de eerste tentamens beginnen zijn er veel leerlingen die er voor hebben gekozen om thuis te blijven. Want in deze klas, zijn de meeste leerlingen van de school! Er wordt niet echt les gegeven, maar er wordt gesproken over de huidige situatie in het land.

Het 3^e uur hebben we grade 12. Maar daar zijn maar 3 leerlingen, die besluiten om zelf te gaan leren. Dus hebben we weer een vrij uurtje die we uiteraard nuttig besteden. Ik heb nog een gesprek met sr. Joanna en krijg mijn beoordeling, die erg positief is! En daar is mijn eerste hug voor vandaag al ;)

In de pauze heb ik cakes voor de docenten wat gewaardeerd wordt. Ik moet beloven dat ik nog een keer terug kom. Het liefst met kerst al ;) en ja, ook hier krijg ik weer hugs (en handen van de mannelijke docenten).

Het 4^e en 5^e uur hebben we grade 11, daar zijn wel 7 leerlingen. Dit is ook de mentorklas van de lerares. Al deze 2 uur worden vol gepraat met de meest uiteenlopende onderwerpen, over de politieke situatie, de onrust in de wereld, tot shoppen in Londen. Ze willen op werkweek naar Londen en ik moet vertellen hoe zo’n werkweek er bij ons aan toe gaat.

Als deze uren voorbij zijn, zit het er dan echt op voor me. Ik ga nog even op zoek naar Camilla. Haha, daar wordt ik helemaal plat geknuffeld. Ik krijg haar contactgegevens en ze moet ook nog even een selfie met me maken.

Omdat het pas 12 uur is, besluit ik om nog even langs de schoonzus van Johanneke te lopen bij de Kindergarten. Deze kinderen zijn net aan het buiten spelen, ik maak nog even een praatje met haar en krijg ook weer een knuffel als ik wegga.

Thuis aangekomen, pak ik mijn laatste spullen, ik ruim alles op, en neem afscheid van de buurvrouw, alweer een hug. Het houdt niet op vandaag ;)

Ook schrijf ik nog even een stukje blog, maar ik heb al snel in de gaten dat dit te lang duurt.

Als het 15.00 is, check ik nog even of ik echt alles op. En dan kan ik tot mijn grote schrik het reserveringsnummer van mijn vliegticket niet vinden. Ik heb het net nog gehad, maar weet niet waar ik het gelaten heb. Ik weet alleen dat ik net nog vuilnis heb weggebracht. Daar gaan we weer, koffers open, en zoeken maar! Gelukkig vind ik hem in mijn laptoptas. ;)

Nu snel op naar de trein, rammelderammel, voor de laatste keer met mijn koffers door de straten van Haifa.

Bedankt Johanneke en Gibran, Maarten en Marita, Bjorg, sr. Joanna, de docenten op school en alle andere mensen die ik heb ontmoet!

Door het zoeken heb ik enige vertraging op gelopen en mis ik net mijn trein.

Met de volgende trein ben ik pas om half 6 op het vliegveld. Daar staat geen wachtrij dus ben ik zo aan de beurt. Eerst door de security. Die stellen allerlei vragen zoals: ‘hoelang ben je hier geweest?, wat heb je gedaan? (nou een rondreis gemaakt en een vriendin ontmoet.) toen allerlei vragen over deze vriendin. Ik vertel dat ze hier woont omdat ze getrouwd is met een Israelier en ik weet niet zijn naam :P. ‘wie heeft je koffer ingepakt?, wie heeft hem voor het laatst gehad?, wat zit erin?, hoe spreek je je achternaam uit?, is dat een normale achternaam in Nederland?’ ( Ja natuurlijk ;) )

Alle vragen zijn beantwoord, dus op naar het inchecken. Ik ben nog een beetje bang dat mijn koffers veel te zwaar zijn. Ze zijn allebei iets te zwaar maar dat is geen probleem. Grote opluchting ;)

Dan door de handbagagecontrole. Handbagage door de scan, zelf onder een poortje door, zelfs je schoenen worden gecontroleerd. En dan de handbagage open, er zit weinig bijzonders in, dus vinden ze niets. Behalve mijn Bijbeltje. Wat dat is willen ze weten, nou lees het maar. Dan is dat ook in orde. En dan begint het wachten. Het vliegtuig heeft een uur vertraging i.v.m. problemen in Brussel en vertrekt dus pas om 21:00 (plaatselijke tijd)

In het vliegtuig, zit ik bij het raam. Ondanks dat het al donker is, is het wel helder, dus tot dat we boven Oostenrijk vliegen is er genoeg te zien!

Naast mij zit niemand, maar op de stoel daarnaast zit een oudere man die me zijn levensverhaal vertelt. Aan het eind van zijn verhaal blijkt hij ook gewoon Nederlands (Vlaams) te kunnen. In ieder geval weer goed voor mijn Engels. ;)

En dan de aankomst op Brussel, wat is het daar stil! We zijn het enige vliegtuig dat nog landde. Verder is het hele vliegveld verlaten. En dan op naar huis. Als eindelijk om 06.00 mijn ogen dichtgaan, heb ik er een dag opzitten waarin ik nog ‘gewoon’ naar stage ben geweest, en ook de hele reis naar huis heb gemaakt.

En wat is het weer wennen hier!

Alle bomen zijn kaal, het is hier heel vlak, wat is het stil op straat! Ik hoor zo weinig geluiden, geen katten, geen auto’s, geen brommers, geen sirenes, geen jakhalzen, geen mensen die voorbijlopen.

Op straat niet meer op zoek te hoeven naar een zebrapad, niet meer te klimmen of te dalen, in de supermarkt weten wat je koopt, niet meer om hoeven rekenen, weer gedag zeggen in je eigen taal, weer overal je eigen taal horen en iedere keer als je dat hoor verbaasd zijn ;), en wat is het koud hier! Brr….

Wat was het een geweldige ervaring, zoveel mensen ontmoet, zoveel geleerd. Een echte aanrader voor iedere jongere! (Dat hoeft niet perse Israël te zijn, wat uiteraard geweldig is ;), maar alleen zoiets ondernemen is zo goed voor je!)

Alle mensen bedankt voor het volgen van mijn blog.

En als je meer wilt weten over Israël, christen-Arabieren of iets anders, van harte welkom :)

Laatste weekje is begonnen!

SabaH al-gier,

Kee-ief Halek?

Ja, ik leer hier steeds meer Arabische woordjes, erg leuk! :)
Donderdagavond kwam Emma bij mij op bezoek. Een wat oudere Nederlandse dame die hier sinds augustus is om een jaar vrijwilligerswerk te doen in Ebenezer home. Mooi om te horen hoe ze hier in Israël terecht is gekomen.

Vrijdag is mijn eerste dag bij de laatste docent Engels, miss Reem. Dat betekent dus ook dat mijn laatste weekje hier is aangebroken..

Toen ik op school kwam, kwam een meisje uit grade 9 vragen of ik nog even bij miss Layla wilde komen. Natuurlijk, prima. Wat bleek? In de klas die gisteren al presentaties hadden gehouden over Nederland waren nog een paar meiden met een presentatie. Na deze presentatie zei de lerares: ‘jij hebt niet alleen veel van onze cultuur geleerd, maar wij hebben ook veel van jou cultuur geleerd!’

Er werd ook nog bij gezegd: ‘because you are a good teacher, enthusiastic and we love you!’

En daar ging ik de klas weer uit, onder applaus en handkusjes. Hoe goed wil je je dag beginnen! :)

Dan de les bij miss Reem, waar ik natuurlijk te laat ben. Maar dat is geen probleem. Ik mag mezelf even voorstellen, waarna de les verder gaat. Dit is ook grade 9, waar een grammarles op het programma staat. Vol verbazing woon ik deze les bij, wat een rust en orde heerst hier! Aan het eind van de les mogen ze in tweetallen alvast hun huiswerk maken. Dit mag alleen fluisterend, wordt er niet gefluisterd, dan krijgen ze direct een waarschuwing. Ondertussen loopt ze door de klas en vraagt hoe het gaat. De les is klaar voordat de bel gaat. Ze vertelt later dat ze haar horloge voor zich legt om de tijd in de gaten te houden.

Dan op naar grade 8, hier mag ik me ook voorstellen. Door de lerares wordt gevraagd wat ze van Nederland weten: ‘coffeeshops, drugs en windmolens. Oei, dat geeft toch niet een heel goed beeld van Nederland. Omdat het vrijdag is wordt er vandaag niet uit het boek gewerkt maar wordt er een activiteit in groepjes gedaan. Dus wordt de hele klas verbouwd zodat er groepjes zijn. De eerste activiteit is een blad waarop 3 situaties staan, de leerlingen moeten de ‘feelings’ en het verhaal hierbij beschreven. De volgende les wordt gekeken welk verhaal het beste is. De 2^e activiteit is een hymne, waarin de ontbrekende woorden moeten worden ingevuld. Deze antwoorden krijgen ze aan het eind van de dag via de app.

Het 3^e uur hebben we grade 10. Ook hier mag ik me eerst weer voorstellen. Ja, we blijven bezig vandaag ;) de leerlingen krijgen een grammar herhaling van de afgelopen 2 jaar. Oei, dat is zo te zien ver weggezakt! Ook wordt er besproken wat ze op de toets krijgen. De lerares is heel positief naar de leerlingen toe, een fout antwoord wordt niet afgekapt, maar netjes afgesloten.

Na deze 3 uur hebben we een pauze van 15 min. onze enige pauze vandaag. ( op vrijdag wordt de 2^e pauze altijd overgeslagen, zodat de scholen eerder uit zijn).

De docenten vinden het leuk om tegen mij in het Arabisch te praten en dan te kijken of ik het snap. Als ik dan in het Engels antwoord, vinden ze dat helemaal leuk. ;)

Ook loopt er een man rond (hier ook wel King Edward genoemd), die me altijd begroet in een heel aantal talen:’ SabaH al-gier, Shalom, bonjour, Gute tag, good morning, goedemorgen, how are you?’ en dat allemaal vliegensvlug ;)

Met een lerares natuur-scheikunde met wie ik vaak praat in de pauzes, maak ik ook nu een praatje. Ze vind het heel jammer dat ik al bijna wegga, ik blijf toch wel tot de kerst? Of kom dan terug met kerst? Sorry, wie weet een ander jaar ;)

Het 4^e uur hebben we grade 11, en daar gaan we vandaag voor de 4^e keer mezelf voorstellen. Hier krijg ik na het voorstellen een applaus en wensen ze we: ‘good luck’ en ‘enjoy’ .

2 leerlingen hebben een presentatie. Michael Jordan, een beroemde basketbalspeler uit de USA is het onderwerp. Tijdens de presentatie onderbreekt de lerares hun een paar keer en stelt een vraag of legt iets uit. Op de PP ( dat is PowerPoint opa en oma ;) ), staat alle tekst die de jongens op lezen. Na verloop van tijd komt 1 van de jongens los van het scherm en vertelt hij waarom ze voor dit onderwerp hebben gekozen. ‘Michael Jordan speelde in een witte wereld, dat was erg hard. Het was niet alleen een basketbalspeler maar ook een great person. Hij ging niet bij de pakken neerzitten, opstaan en doorgaan!’

Er worden een aantal citaten van MJ aangehaald.

“I've missed more than 9000 shots in my career. I've lost almost 300 games. 26 times, I've been trusted to take the game winning shot and missed. I've failed over and over and over again in my life. And that is why I succeed.”

“If you're trying to achieve, there will be roadblocks. I've had them; everybody has had them. But obstacles don't have to stop you. If you run into a wall, don't turn around and give up. Figure out how to climb it, go through it, or work around it.”

De les die de leerlingen meekrijgen is: geef niet op, volg je hart!

Na de presentatie krijgt iedereen cake, ook omdat het vrijdag is. Aan 1 stukje heb ik echt genoeg. Maar ook hier krijgen je dan te horen: ‘echt niet nog 1?, eet je niet?’

Er zijn nog 6 min. over voordat de bel gaat. Dus wordt aan mij gevraagd of ik het education systeem van Nederland wil uitleggen. Iedere keer merk ik dat dit erg lastig is.

Het 5^e uur hebben we weer grade 10. Tijdens dit uur moeten ze een literature test maken.
Eerst worden alle vragen besproken voordat ze beginnen. En als ze bezig zijn loopt de lerares ook rond om vragen te beantwoorden. Aan het eind van deze les komt er een jongen naar mij toe die vertelt dat hij 2 jaar geleden in Nederland is geweest. Hij weet alleen niet meer hoe het heet. Maar hij heeft foto’s. Het blijkt oa de Zaanse schans te zijn.

Het 6^e uur is grade 11 aan de beurt. Hierbij wordt een tekst uit het boek gelezen en er vragen bij gemaakt. De tekst gaat over het veranderen van je gezicht door een plastic chirurgische ingreep. Hier heeft de lerares een gesprekje over met de klas. Wat denken jullie ervan?

- Het is oke, als je niet gelukkig bent met wat je van God gekregen hebt.

- Iedereen heeft een eigen gezicht en dat maakt iedereen uniek.

- Gezichten van Libanese vrouwen lijken op plastic.

- Soms is het oké, bijv. als je in je gezicht bent gebeten door een hond, maar niet als je het doet om op iemand anders te lijken.

- Als je een heel ander gezicht heb, heb je voor de buitenwereld ook een ander identiteit.

Er is ook nog een ethische issue: God heeft je dit gezicht gegeven.

De les wordt besloten met: ‘challenge yourself creatively and take the big leap make your dreams a reality’. Ook deze lerares geeft de leerlingen dus levenslessen mee.

Het laatste uur hebben we grade 12. De laatste keer dat ik me vandaag mag voorstellen. Ook hier wensen ze me ‘good luck’ en hopelijk een fijne tijd.

Ook hier lezen ze een tekst en maken ze er vragen bij. Ondanks dat het het laatste uur van de week is en het de 12th graders zijn, heerst ook hier veel rust. Zou dit komen doordat het 5 pointers zijn?

1 jongen is wel erg nieuwsgierig. Hij probeert mee te lezen met wat ik opschrijf en vraagt of ik dat een probleem vindt. Nee hoor, je snapt het toch niet ;)

Aan het eind van de dag bespreken de lerares en ik de dag nog even en de planning voor de komende week.

Vandaag trouwt een vriendin in Nederland, helaas kan ik daar niet bijzijn, maar via internet kan ik wel met de kerkdienst meeluisteren. Hoewel, in het weekend heb ik hier altijd een nog slechtere verbinding. Welgeteld 11x moet ik internet weer aanzetten. Theo heeft zijn ‘ja’ woord gegeven, en Arja ook gaan we maar vanuit (dat heb ik helaas gemist ;) )

Zaterdagochtend bezoek ik de dienst in de Bethesda gemeente. Ik wist in welke straat hij stond maar niet precies waar. Ik kom vrouwen tegen in lange rokken en ga ze achterna, dit brengt me bij de kerk ;). (achteraf gezien ben ik hier al heel wat keren langsgelopen). Ik wordt begroet door 1 van de voorgangers, als ik verte waar ik vandaan kom, begroet een andere man (David) me met: ‘Hartelijk welkom’. Dan sta je wel even raar te kijken als je Nederlands hoort. Aan het begin van de dienst worden een aantal speciale gasten welkom geheten. Een Duitse vrouw die vrijwilligster is bij Ebenezer home en ik. Ik moet even m’n hand opsteken zodat iedereen kan zien wie ik ben. Erg bijzonder.

Deze dienst lijkt veel op de Arabische dienst afgelopen zondag in Nazareth. Ook deze dienst bestaat uit 2 diensten, waarin in de eerste dienst het avondmaal gevierd wordt. Voor mijn gevoel is dit echt een dienst van de hele gemeente. Diverse mannen bidden hardop of geven een lied op om te zingen. Er gaat een schaal met matzes door de kerkzaal en vervolgens een schaal met wegwerkbekertjes wijn. In de pauze komt er een Nederlandse jongen naar me toe. Via Maarten en Marita had ik al over hem gehoord. Hij doet hier een onderzoek voor zijn studie. Aan het eind worden er mededelingen gedaan over gemeenteleden. Aan het begin van de 2^e dienst mag het pas verloofde paar naar voren komen, alle oudsten binnen voor hen. Ook wordt er gebeden voor een aantal mensen die naar het ziekenhuis moeten. En er wordt gebeden voor de nabestaande van de aanslagen in Parijs. Ook hier heerst verbijstering en de grote vraag wat er nog meer gaat gebeuren. Na de 2^e dienst ontmoet ik ook nog een Nederlandse vrouw. En tot slot maak ik een praatje met de vrouw van David ook in het Nederlands. De moeder van David blijkt uit Nederland te komen. Zij zelf komt uit Tsjechië, is opgegroeid in Duitsland en kwam hierin om Hebreeuws te leren, maar ze leerde Nederlands door de jeugdboeken van David te lezen. De voorganger maakt ook nog een praatje met me en vind het erg jammer als ik vertel dat dit de laatste zaterdag hier in Israël is, ik ben altijd welkom hier.

Het is erg mooi weer vandaag, dus ik besluit om het paadje naar de grot van Elia maar eens op te zoeken, want volgens Emma moest die daar toch echt zijn. Nelianne en ik hier waren hiernaar op zoek geweest, maar hebben hem niet kunnen vinden dachten we. Als ik boven op de berg ben, blijkt dat we het paadje wel hadden gevonden, maar dachten dat het niet goed was. Als ik weer beneden ben, kuier ik nog een poos over het strand, eet een Italiaans ijsje (1 bolletje is hier geen 1 bolletje maar wel iets meer ;)) en zie de zon ondergaan (16.00), om 16.30 is het al echt donker!

Zondagochtend mag ik uitslapen van mezelf. Maar helaas, die vlieger ging niet op. Om 7.00 hoor ik al een vreselijke herrie. Het lijkt wel alsof ze met een boormachine naar binnen komen. Even later staat Bjorg aan de deur. Ze had al een paar keer aangebeld, maar door de herrie hoorde je geen bel. Dus na hard kloppen (lees bonzen) hoorde ik het wel. Ze vertelt me dat ze boven me bezig zijn met een verbouwing, als goed is is dat alleen vandaag.

Na een lange douche, besluit ik om maar weg te gaan, want om hier te blijven zitten is niet echt grappig. Ik beklim weer de Karmel Onderweg naar boven kom ik langs het Franse consulaat waar kaarsjes staan en bloemen liggen. en neem een kijkje bij de grot van Elia. Daar is niet veel te beleven, via het strand loop ik weer terug. Genietend van het mooie weer. Dit weekend is het nog zo’n 28-30 graden, en loop hier heerlijk met korte mouwen en slippers. Dat zal nog wennen worden straks in Nl. brr….

Vanavond mag ik een hapje eten bij Johanneke en kan ik gelijk een paar nieuwe boeken meenemen, want ik ben al door de voorraad heen! Johanneke, dankjewel voor de gezelligheid, de lekkere maaltijd (een Arabische maaltijd!) en de fijne gesprekken J

’s avonds bezoeken we de Arabische dienst hier in Haifa. Het gaat over Efeze 6, de geestelijk wapenuitrusting. Dit wordt duidelijk gemaakt door een PP waarin afbeeldingen getoond worden met de onderdelen van een Romeinse wapenuitrusting. Tot slot word er nog een filmpje laten zien, waarin al deze onderdelen ook weer naar voren komen met de boodschap. De voorganger benadrukt: ‘ga niet naar bed voordat je wapenuitrusting compleet is.’ Een mooie dienst!

Na afloop van de dienst komen diverse mensen naar mij toe om ‘God bless you’ te zeggen. Ook komen er 2 meiden naar me toe die willen weten wat ik hier doe. Als ze horen dat ik hier stage loop weten ze al wie ik ben. Ze hebben me gehad op school afgelopen vrijdag. Tja, dat zou zomaar kunnen, ik heb tot nu toe al zo’n 600 leerlingen gehad en die herken ik echt niet allemaal ;)

Ook deze voorganger die ik nog even spreek zegt dat ik altijd welkom hier.

Nog iets wat ik jullie mee wil geven: de Europese kerken zitten door de grote stroom vluchtelingen met hun handen in het haar. Ze willen graag iets doen voor de vluchtelingen, maar door oa de taalbarrière is dit heel moeilijk. De voorganger is inmiddels door diverse kerken benaderd of hij alsjeblieft wil komen. Hij is al in Zwitserland geweest en hoopt binnenkort te vertrekken naar Finland. Een mooie kans om het Woord verder te brengen, maar ook zeker niet zonder gevaar! Bidden jullie voor hem?

Vanmorgen toen ik wakker werd, was het eerste wat ik dacht: ‘o nee, het regent!’

Ik vind dat ik wel een keertje in bed mag ontbijten ;)

Ondanks dat het regent en af en toe een klap onweer is het toch nog 25 graden buiten. Nog niet echt winterweer dus ;)

Vandaag heb ik een thuiswerkdagje en hoop ik hard aan mijn onderzoek te kunnen werken, alle gegevens verwerken, lessen voorbereiden etc.

Via het nieuws, dat ik sinds de afgelopen dagen weer een beetje bijhoud, lees ik dat de EU om 12.00 een minuut stilte houdt voor de slachtoffers in Parijs. Hoeveel ik me al beetje een inwoner van Haifa begin te voelen, ben ik ook een Europeaan en om lokale tijd 13.00 hou ik ook een minuut stilte.

Vanmiddag besluit ik om tussen de regenbuien even een frisse neus te halen en een rondje te lopen door Wadi Nisnas. Ondanks het advies van diverse lokale mensen heb ik nog steeds geen paraplu gekocht. Dus trek ik mijn vest maar aan waar een capuchon aan zit. Dit heb ik geweten, geen enkele regenbui gehad onder weg, maar wel erg warm! Onderweg kom ik diverse leerlingen tegen die me gedag zeggen, ook de man van guesthouse Maria kom ik tegen en maakt even een praatje. En als ik bij Wadi Nisnas een toerist de weg wijs, voel ik me echt meer een inwoonster dan een toerist ;)

Voordat ik naar Maarten en Marita in Nazareth ging was ik niet lekker, maar gelukkig ging dat daarna beter. Sinds ik weer terug ben van Maria guesthouse ben ik ook weer verkouden. Gisteren bedacht ik me ineens hoe dat kwam, ’s avonds als ik bel met Nederland zit ik buiten op de grond, omdat staan vaak te lang duurt , misschien toch niet zo slim ;)

Het aftellen is nu toch echt begonnen. Johanneke en Gibran vroegen gisteren of ik al naar huis wilde. Nou nee, ik heb het hier ontzettend naar m’n zin en ben er al wel achter dat voor alle indrukken en informatie deze tijd toch echt te kort is. Van hun mag ik blijven, maar of bepaalde mensen in Nederland daar zo blij van worden? ;)

Ik ga nog even hard verder aan mijn schoolwerk!

Tot de volgende blog :)

Ps.1 Het internet is hier al een aantal dagen niet optimaal via mijn telefoon, dus als je wilt bellen kun je het beste even een smsje sturen, dan zorg ik dat ik buiten sta. Aangezien ik niet de hele avond buiten verblijf ;)

Ps.2 nu ik de blog teruglees zie ik dat er wel wat Engels in staat, sorry mensen! ;)

5e blog

Ha lezers :)

Ook dit keer was ik blij met zoveel leuke reacties! Erg leuk om te merken dat er zoveel mensen zijn die meelezen.

Maandagavond keer ik dan toch nog het hele appartementje op z’n kop. Een stofzuiger heb ik niet, alleen een emmer met een paar doekjes en een trekker. Nou daar kom ik een heel eind mee. Ik sleep de meubels naar buiten, giet de emmer leeg over de vloer en met de trekker zorg ik ervoor dat al het water weer buiten komt. En wat was het smerig! Maar dat wisten we eigenlijk al he Neel ;)

Nu was de vloer weer heerlijk schoon en konden de meubels weer naar binnen.

Tijdens het schoonmaken wordt er van ‘Maria guesthouse’ gebeld. Hoe laat ik morgenochtend m’n koffer kom brengen en of ik hulp daarbij nodig heb.

Na een kort nachtje moest ik voor schooltijd mijn koffer naar Maria brengen. Maar nadat ik een paar keer op de deur heb geklopt, zie ik nog niemand. Dan maar even kijken of het hek open is. Die is open, ook staat er een deur open van een kamer, maar daar zie ik ook niemand. Ik loop naar binnen en dan zie ik in de badkamer een man staan. Hij ziet mij gelukkig niet en ik loop gauw terug naar de deur. Ik roep naar binnen: ‘is there anybody?’

En ja hoor, daar komt die man aan. Die blijkt de mede-eigenaar te zijn van het guesthouse.

Ik kan mijn spullen dumpen en krijg de sleutel.

Mooi, gelukt dus. Nu op naar school.

Iedere morgen zeg ik vrolijk ‘good morning’ tegen de security die geen Engels kunnen. En deze morgen kreeg ik een ‘good morning’ terug ;)

In de personeelskamer zeg ik netjes: ‘ Sabah el gair’. Wat ze hier helemaal leuk vinden met mijn Nederlandse accent.

Wat hier ook altijd gebeurd is dat waar en wanneer je het personeel tegenkomt, ze zullen altijd zeggen: ‘hello, how are you?’ vaak wordt het antwoord niet eens afgewacht ;)

De eerste 2 uur hebben we grade 11. Hier wordt ik geïntroduceerd. Wat mij iedere keer weer op valt is dat ze dit heel uitgebreid doen. De lerares begint de les met dat ze het afgelopen weekend nadacht over iets wat haar geraakt heeft in het leven en waar ze veel van geleerd heeft. Dat kwam uit het boek ‘decides tot die’ ze vertelt iets over het verhaal, leest een stukje voor en maakt de levensles voor de leerlingen hieruit op. ‘In harmonie leven met elkaar’, ‘met God’ en ‘bidden tot God’ zijn dingen die hieruit naar voren komen.

Vervolgens gaat de les verder en moeten de leerlingen vragen bij een tekst maken die in hun boek staan. Tijdens het bespreken van de vragen komt het woord ‘sin’ naar voren. Naar aanleiding hiervan wordt de koppeling gemaakt met Adam en Eva. Eva bracht Adam tot zonden. Adam en Eva symboliseren soms dingen in de literatuur. Business symboliseert ‘sin’ volgens de lerares, waarom dat zo is wordt een gesprekje overgevoerd. Mooi dat er op deze manier de Bijbel een plek krijgt in de les.

Het 3^e uur hebben we grade 8. Een echte grammarles, waarbij ik meer let op de uitleg dan op wordt gebeurd in de klas. De uitleg is vaak in het Engels, dus voor mij ook goed te volgen.

Tijdens het 4^e uur bij grade 9 wordt ook weer het boek aangehaald. Hier wordt de uitleg iets anders gegeven dan bij grade 11 en snap ik het ook iets beter ;)

Het leven in harmonie met God komt wel weer naar voren. Verder wordt er gezegd dat het wishdome is for life. Het opent deuren voor je leven.

Voor sommige mensen doe je alles en ze vertrouwen je, maar als je 1 kleine misstap maakt, zijn ze verdwenen en verlaten ze je. Dit laat zien dat je niet je vertrouwen volledig op mensen moet vestigen. Maar ook dat je mensen die 1 misstap maken een nieuwe kans moet geven.

Ik word een rijk mens hier, met al die levenslessen ;)

De rest van de les is ook een grammarles. Als de bel gaat en de leerlingen al opspringen zegt de lerares: ‘wait, wait!’ ze maakt nog even het voorbeeld af en vertelt het huiswerk.

Het 5^e en 6^e uur hoeven we geen les te geven. Ik heb een gesprekje met de lerares, werk het één en ander uit voor school en heb een gezellig praatje me een aantal docenten. Waarbij een Engelse lerares die Engelse raadseltjes vertelt. Erg leuk om met elkaar zo bezig te zijn.

Het laatste uur hebben we grade 12. Ze moeten een voorbeeldtekst maken van het Bagrut exam. Maar de lerares merkt dat het niveau te hoog is, dus pakt een makkelijkere tekst erbij. Ook die is nog vrij moeilijk voor ze.

Het is het laatste uur, de 12^e grade, dus een vrij onrustig uur, maar de lerares doet haar uiterste best om de rust te krijgen.

Na deze les loop ik naar huis en onderweg hoor ik overal mijn naam. Omdat ik nu met een andere lerares meeloop heb ik ook weer andere klassen. Ik heb nu 2/3 van de klassen van de high school al gehad, dat betekent zo’n 400 leerlingen. Dus anoniem over straat lopen is er niet meer bij ;)

Ik doe even wat boodschappen bij de Russische supermarkt. Daar weet ik inmiddels waar alles staat ;). En verder werk ik natuurlijk voor school. Ondertussen krijg ik een kop thee, met een schoteltje koekjes van Maria. Omdat ik ’s avonds redelijk duf ben besluit ik even een rondje te lopen. Ik zit nu in het guest house Maria aan de Ben Gurion. Dat is een drukke straat midden in the Germany Kolony, waar je vanuit ook de Bahai gardens mooi kan zien. Ik maak er een foto van en prompt komt er een man op me af. ‘picture, picture!’ Nou nee, en ik wil doorlopen. Dan zie ik wat hij om zijn nek heeft hangen, een grote slang! Of ik de slang wil aaien, nou vooruit dan maar. En voor ik het weet ligt dat beest al om me nek. En als die kop omhoog komt, krijg ik het toch enigszins benauwd. En die man maar blijven zeggen: ‘picture, picture, is my business’

T’is goed met je business haal dat beest nu maar weg. Als dat beest weer om z’n eigen nek hangt, wil hij weten of ik hier alleen ben en waar ik verblijf. Tja, dat gaat je geen biet aan en ik loop verder.

Ik duik deze avond op tijd mijn bed in, want heb een tweepersoonsbed met heerlijke matrassen!

Maar het slapen wil nog niet hard, om half 2 hoor ik nog bussen/auto’s rijden, mensen schreeuwen etc. en ’s ochtends om 5 uur hoor ik ook weer van alles op straat. Maar het bed lag heerlijk ;)

Als ik mijn koffer nog niet helemaal heb ingepakt, wordt er op de deur geklopt. De man van guesthouse Maria staat voor de deur. Of hij er al kan om schoon te maken. ‘O, help!’ a few minutes please.. ik mag mijn bagage laten staan, hij zorgt dat het op de andere kamer komt bij hun in huis. En ik ga op weg naar school. Het eerste uur mag ik gelijk aan de bak. Ik mag les geven aan 40 leerlingen van grade 9 (14/15 jaar). Een les over Holland. Ze vinden het erg interessant dat merk je aan de reacties en ook de vragen die ze stellen tussendoor. Aan het eind van de les komen 3 meiden naar me toe en willen me in het Nederlands bedanken voor de les. Leuk om te horen ;)

Het volgende uur hebben we grade 12. Deze leerlingen hebben er geloof ik niet zo’n zin in vandaag. De lerares moet diverse keren tot stilte manen, ook vertelt ze een aantal keer wat belangrijk is voor ze en dat het daarom stil moet zijn.

Aan het eind van grade 12, aan het eind van de schoolperiode dus, moeten de leerlingen een onderzoek doen naar aanleiding van een topic dat dicht bij hun leefwereld ligt. Zoals, relaties bij tieners, roken, alcohol, fashion etc. Dit onderzoek heeft dezelfde opzet als het onderzoek doen bij ons op de PABO. Alleen hebben wij met een onderzoek vaak hoofd- en deelvragen en hebben hun maar 1 vraag waar het onderzoek omdraait.

Omdat ze weten dat ik ook een onderzoek wordt er van mij gevraagd om terwijl de leerlingen hieraan werken rond te lopen en zo nodig tips te geven aan ze, zodat het hun research verbetert.

Ik probeer met diverse leerlingen een gesprekje aan te geven over hun research of topic, maar dat gaat niet zo makkelijk. Ze vinden het leuk dat ik ze wil helpen, maar hun Engels is niet zo goed.

Na de les hoor ik van de lerares dat dit een erg zwakke groep is in Engels en dat ze hun al hebben kunnen opwerken van 3 pointers naar 4 pointers (5 is het hoogst). Want op school hebben ze eigenlijk alleen maar klassen met 4 en 5 pointers. Maar de leerlingen blijven zwak.

Gisteren werd er tijden de les een verhaal omgeroepen, door diverse leerlingen. Dat er iets wordt omgeroepen is niet zo gek, dat gebeurd iedere dag wel een paar keer. Maar door leerlingen nooit.

Vandaag hoor ik wat dat was. De school moet ook leerlingen in de medezeggenschapsraad en daarvoor worden verkiezingen gehouden. Er zijn 2 kandidaten en deze 2 hebben gisteren allebei een toespraak gehouden. Vandaag komt er een docent met een doos in de klas, daar mag iedereen een briefje met een naam in doen.

In de pauze krijg ik een lunchpakketje aangeboden, dit heeft de lerares speciaal voor mij gemaakt omdat ik zo weinig eet :P Heel aardig natuurlijk, maar dit moet je dan ook op zien te eten ;)

Het 4^e uur hebben we grade 8. Dit is de mentorklas van de lerares. Er zijn wat problemen met een leerkracht en dit moet besproken worden. De eerste 10 min praat ze zelf, daarna mogen de leerlingen reacties geven. Het is voor mij lastig te volgen omdat dit in het Arabisch gaat.

Als de leerlingen reacties mogen geven praten ze allemaal door elkaar. Ze laat het even gaan probeert het weer stil te krijgen wat niet lukt , maar dan pikt ze er 1 jongen uit, die boven alles uitschreeuwt en moet voorin de klas komen staan. Het blijkt dat hij moet proberen om de klas stil te krijgen. Hij doet er goed z’n best voor, maar ze lachen hem vierkant uit.

Na een paar minuten mag hij weer gaan zitten en krijgt hij de kans om rustig zijn verhaal te doen. Na 40 min vanaf het begin van de les, start de les echt. ‘soms kosten deze dingen een halve les, maar dat geeft niet wat het zijn levenslessen.’

Het 5^e uur hebben we het geluk dat we weer naar grade 12 mogen. De lerares begint vrij strak. Leerlingen die met hun telefoon zitten moeten hem inleveren, er worden 2 leerlingen weggestuurd en 2 leerlingen die te laat zijn krijgen een berisping. Deze les gaan ze verder met de tekst van gisteren. Terwijl de leerlingen zelfstandig aan het werk gaan met deze tekst, deelt de lerares een gemaakte toets uit die ze mogen inzien. Ze krijgen een compliment: ‘jullie zijn gegroeid sinds de 10th grade, nu snap ik de verhalen die jullie schrijven goed.

Ze bespreken de antwoorden van de gemaakte tekst. Een meisje geeft veel goede antwoorden ‘you’re the star of my lesson’

Het laatste uur hebben we grade 11. Ook hier moeten even goed de regels vertelt worden. ‘ik weet dat het, het laatste uur van de dag is, maar we hebben geen keus. Niet eten in de les en ook geen telefoons!’

De lerares gaat verder met het book ‘All my sons’ dit is een verhaal van 100 blz. die ze moeten kennen voor een toets. Terwijl de lerares voorleest en wat vragen over de tekst stelt aan de klas, zie ik dat een jongen met zijn telefoon zit. Die hij heeft op zijn stoel liggen en heel schijnheilig is hij er mee bezig. Maar helaas voor hem, ik zie het. Ik probeer oogcontact te maken met hem, maar dat is na 5 min nog niet gelukt. Hij is zo geconcentreerd bezig. Klasgenoten die bij hem in de buurt zitten hebben ook in de gaten wat er aan de hand is. Ik zit voorin de klas en als de lerares vlakbij staat, wijs ik haar erop. Als de lerares de naam van de jongen noemt, heeft hij pas in de gaten dat hij gesnapt is. De klas moet erg lachen om dit akkefietje. Ik krijg diverse duimen en knipogen van leerlingen. Na de les heb ik hier even een gesprekje over met de lerares. Ze vertelt dat ze het erg fijn vind dat ik haar er op wees en dat het een jongen is waar ze zich zorgen om maakt. Hij komt nerveus over en ze denken dat hij gameverslaafd is. Ze vraagt of ik morgen deze jongen eens wil observeren.

Nou dat was school weer voor vandaag. Ook nu kan ik niet anoniem naar het guest house lopen, en zeg ik maar netjes iedereen met een witshirt met opdruk van de school gedag, zodat ik niet iemand zomaar voorbijloop ;)

Ik ben benieuwd wat me in het Guest house te wachten staat. De vrouw des huizes is niet aanwezig, alleen de man. Die wijst me de badkamer, keuken etc. als ik wat wil drinken mag ik dat gewoon pakken. Tussen de kamer waar ik slaap en de gang/badkamer zit een houten schuifdeur, maar die kan gelukkig ook op de grendel.

Ik besluit om buiten wat te werken voor school en daar arriveren ook de andere gasten die nu in de kamer slapen waar ik afgelopen nacht sliep. Deze mensen, een wat ouder stel, komen uit de U.S.A. na de kennismaking krijg ik gelijk een opmerking over de jeugd van tegenwoordig, die altijd maar met smartphones en laptops zitten. Als ik uitleg dat ik op mn laptop werk voor mijn studie verandert dat de zaak ;)

Ook deze middag krijg ik een glas drinken met een schoteltje koekjes van Maria.

Maar om 16:15 komt ze weer m’n kamer binnen met een tas eten. Ze heeft Chinees voor me gehaald. Heel aardig natuurlijk, ik besluit om het nog even in de tas te laten omdat het nog zo vroeg is. Maar 2 tellen later staat ze weer in m’n kamer om me te vertellen dat ik het toch echt nu op moet eten want nu is het nog warm. Nou vooruit dan maar. Ik moet zeggen het is erg lekker!

Wel apart hoor om in een huis van vreemden te zitten. Omdat de badkamer naast m’n kamer is, hoor ik het wanneer het zoontje in bad moet. Daar heeft hij niet zoveel zin in, hij komt liever even bij mij kijken, maar dat mag niet van zijn vader. ;)

Die komt er even later ook zijn excuses voor aanbieden, voor de herrie die zijn zoon maakt.

Nou, geen probleem hoor. Ook s’avonds werk ik voor school. Als ik even met m’n lieftallige nicht aan het bellen ben, komt Maria binnen of ik wil betalen, want ze ziet me morgen niet meer. Prima hoor, even telefoontje afmaken. Na het telefoontje zie ik Maria nergens en belt ondertussen m’n zusje. En weer komt Maria dan natuurlijk m’n kamer binnenhuppelen ;)

Ik leg maar gauw de telefoon neer, betaal haar zodat ze niet nog een keer binnen hoeft te komen.

Maar na een poosje staat ze er weer, ze heeft nog een kopie van mijn paspoort nodig. Volgens haar ben ik een goede student omdat ik zoveel voor school werk. Haha, denk dat maar hoor ;)

’s nachts heb ik wat minder last van het geluid van straat omdat ik nu aan de achterkant slaap. Maar de zoon des huizes laat ze al vroeg horen. Om half 6 is zijn stemgeluid door het hele huis te horen. Vannacht hopelijk zonder al te veel geluiden slapen.

Vandaag beginnen we de eerste 2 uur weer in grade 11. Als er gekeken is of iedereen aanwezig is, wordt de tekst uit ‘All my sons’ verder gelezen. Tijdens het lezen van de tekst, moeten de leerlingen belangrijke gedeeltes onderstrepen, de lerares vat de tekst vaak samen, legt contexten en woorden uit. Aan het eind van het verhaal, mogen de leerlingen met elkaar praten over de tekst. Daarna wordt het klassikaal besproken. ‘Where you touch?’, ‘ What do you think about the text?’

Ze krijgen hier een gesprekje over. Er wordt door 1 van de leerlingen een quote uit de Bijbel aangehaald die past bij deze tekst.

De klas krijgt een compliment: ‘jullie moeten een bookreview schrijven en uitbrengen!’ ;)

Ook krijgen ze nog levenslessen mee: ‘money is belangrijk, maar niet belangrijker dan human’s life.’ En ‘remember all your life’.

Het 3^e uur hebben grade 12. Ze krijgen een luistertest. Eerst worden de vragen klassikaal vertaalt, waarna ze 2x het verhaal horen. Tijdens het bespreken van de antwoorden leer ik een paar Arabische woorden. De cijfers ‘2’ en ‘4’. Terwijl de antwoorden besproken worden probeert een jongen mijn aandacht te trekken door oogcontact te maken en te zwaaien. Ik reageer hierop door terug te zwaaien. Tja, dan sta je even voor schut bij je klasgenoten ;)

In de pauze blijkt er een docent jarig te zijn, hij trakteert op cake. En ja, zo’n traktatie gaat wel iets anders dan bij ons. Als je een plakje heb gehad en je vind het lekker, dan neem je gewoon nog een plakje, net zo lang totdat alles op is ;)

Na een tussenuur, waarin ik een gesprekje heb met de lerares. en waarin de lerares waar ik vorige week mee, meeliep vraagt of ik nog nieuwe Arabische woorden heb geleerd gaan we naar grade 8.

Grade 8 heeft vandaag een speciale dag (de reden waarom weet ik niet), deze dag is een dag zonder boeken. Daarom gaan we met de leerlingen een video kijken over de ‘marshmallowtest’ (tik maar eens in op google, erg leuk om te zien ;) ) In de ruimte waar we deze bekijken zijn net te weinig stoelen. Een meisje moet staan. Als een jongen dit ziet, staat hij op en mag ze op zijn stoel zitten. Dit gentleman gedrag zie je hier veel gebeuren. Tassen dragen voor leraressen, deuren ophouden, stoel voor je naar achteren schuiven etc.

2 jongens vragen aan mij hoe oud ik ben, ze hadden een weddenschap

N.a.v. de video wordt er een gesprekje gevoerd over ‘liveskills’ en ‘experience of waiting’.

De laatste 2 uur hebben we grade 9. De leerlingen hadden huiswerk gekregen n.a.v. de les die ik gisteren had gegeven. De leerlingen moeten een korte presentatie houden over een onderwerp dat met Holland te maken heeft. Ze mochten kiezen uit diverse onderwerpen. Erg leuk om ze te horen vertellen over je eigen land. ‘Bitterballen, drop, Goudse kaas, stroopwafels, hagelslag, poffertjes, Amsterdam. Een groepje meiden hebben zelfs drop meegenomen, dit delen ze uit in de klas. De meeste vinden dit niet lekker, deze drop is erg zoet. Ik heb uitgelegd dat het in Nederland toch wel anders smaakt. (ik had ze helaas niet bij me, ze liggen nog in het appartementje)

Daarna maak ik mijn les van gisteren af. Tijdens de les zijn ze erg druk, maar ze stellen ook veel vragen. Ze vinden het bere- interessant. Aan het eind van de les krijgen ze een vermaning omdat ze zo onrustig zijn en de lerares biedt haar excuus aan. Geen probleem hoor, als ze enthousiast zijn alleen maar leuk ;)

Ook bedanken ze me met een applaus en ‘danke’. Sorry pupils, dat is niet het goede woord, dat is Duits. Omdat veel leerlingen denken dat Duitsland en Nederland het zelfde is, ook qua taal. Laat ik een zin in het Duits en Nederlands horen, en dan horen ze gelukkig het verschil.

Het laatste gedeelte van de les krijgen de leerlingen nog een korte grammaruitleg voor de test volgende week. Dit wordt gedaan m.b.v. een tekening. 2 meiden hebben de zin: ‘don’t give up on God, cause God won’t give up on you!’ op de muur geplakt. Dit naar aanleiding van een video over een jongen zonder armen en benen die ze een paar weken geleden hebben gezien. De lerares maakt hier nog een opmerking bij: ‘Keep God in your life’

Als de school uit is ga ik mijn spullen halen bij Maria, die mocht ik zolang daar laten staan en loop weer naar mijn appartementje. Maar daar aangekomen blijkt de Noorse man er nog in te zitten. Daar sta ik dan op straat met m’n bagage. Gelukkig kan ik bij Johanneke terecht tot ik er weer in kan ;)

Vanavond hoop ik bezoek te krijgen van Emma. Een Nederlandse vrouw die hier in Haifa werkt.

Tot de volgende keer :)

Ps. Zal straks nog wat foto’s er op zetten.

4e blog

Shalom everybody!
Omdat ik het afgelopen weekend in Nazareth was, duurt het iets langer voordat er weer een blog online is, maar om het goed te maken, een extra lange. Alvast gewaarschuwd ;)

Eerst even een reactie op jullie reacties: erg leuk om te horen en zien dat er zoveel mensen zijn die meelezen en meegenieten van de verhalen.

Alleen ben ik wel benieuwd, wie 'jeweetwel' is, want ik weet het werkelijk niet ;)

Na een nacht beroerd te hebben geslapen, is het om 06:45 toch echt tijd om er uit te gaan. Het waait hier nog steeds behoorlijk hard, waardoor er van alles klappert, dit hoor je ’s nachts natuurlijk extra goed. Het liefst duik ik weer terug m’n bed in, maar ik moet naar stage.

Dus rapen we alle moed bij elkaar, na wat gegeten te hebben en een paracetamol geslikt te hebben, ga ik op weg naar school.

De lerares waar ik vandaag voor het laatst mee meeloop, leert me 2 Arabische woorden: ‘Goedemorgen’ en ‘let’s go’.

We moeten naar een lokaal op de derde verdieping, dus we nemen de lift. Daar sta ik dan, ’s ochtends vroeg met 8 kakelende Arabische dames in een lift.

Het eerste uur mag ik gelijk mijn les van gisteren afmaken.

De leerlingen vinden het heel interessant wat ik vertel over Nederland en tijdens de presentatie heb ik ze de zin ‘de kat krabt de krullen van de trap’ en ‘Scheveningen’ leren zeggen. Erg grappig om dit te horen. Na de presentatie stellen ze veel vragen. Over het autorijden, wat ik van het leven hier vind, van het onderwijs dat hier gegeven wordt, welk systeem ik beter vind, hoe oud ik ben, wat ik van het Arabische eten vind, of ik alleen op deze school stage loop etc.

Tja, over dat Arabische eten, daar heb ik nog niets van geprobeerd. Ik doe boodschappen bij de Russische supermarkt, waar ze nog enigszins Hollands eten hebben (alleen veel zoeter). Zoals de aardappels, doperwten, wortels alles is heel zoet. Dit vertel ik ze, dat kan toch niet! Hier zijn en nog niets van hier gegeten hebben. Dus krijg ik een uitnodiging om morgen na schooltijd met de leerlingen wat te gaan eten. Ik ben benieuwd! ;)

Na deze les neem ik een interview af met een moslimleerling. Deze leerling heeft een vrij uur omdat ze niet hoeft deel te nemen aan de godsdienstlessen. Ze vertelt me dat school belangrijk is voor haar omdat ze dokter wil worden zodat ze op deze manier iets kan betekenen voor de mensen in haar land. Ook vertelt ze dat ze hier op school niet kan merken dat ze moslim is, ze hoort er bij, iedereen hoort erbij. Er is geen onderscheid.

Het 3^e uur hebben de 12th graders een informatieuur. Hier in Israël gebeuren veel auto ongelukken, met name door drank. Dit uur krijgen ze een presentatie over wat alcohol in het verkeer doet.

Ik neem ondertussen een interview af met 1 van de leerlingen, ook voor hem is school belangrijk. Als ik hem vraag wat hij tegen de mensen in Holland wil zeggen vertelt hij zijn opinion rond de situatie hier in Israël. ‘De mensen luisteren naar de media, en vormen hun mening, maar ze moeten eerst hier het meemaken voordat ze hun mening kunnen vormen. Hier in Haifa leven de groeperingen samen. Dat is wel een verschil met Jeruzalem. Maar zegt hij: ‘in Jeruzalem worden alle Arabieren en alle Joden op 1 hoop gegooid, terwijl er wel degelijk verschillen zijn, orthodoxe Joden, messiasbelijdende Joden, moslim Arabieren, christen-Arabieren, groep die niet gelooft etc. daar moet volgens hem eerst onderscheid in gemaakt worden.

Mooi om van zo’n jongen deze mening te horen.

Terug bij de presentatie, krijgen ze de kans om met een speciale bril op een acht te maken rond een paar stoelen, zodat ze kunnen zien wat alcohol met je gezichtsvermogen doet als je te veel hebt gedronken. Ook ik moet het even proberen, poeh. Daar wordt je behoorlijk dizzy van.

In de pauze is er een grote chocoladetaart bekleed met zwart en witte marsepein, over van het feest van gisteren. Eten is erg belangrijk in de Arabische cultuur, dat blijkt nu ook weer. Ik eet veel te weinig volgens hen (terwijl ik tussen de middag toch 3 sneeën naar binnen werk ;))

Alleen het idee al aan chocoladetaart maakt me misselijk, maar ik kom er niet onder uit. Gelukkig krijg ik een klein stukje, als ik het eindelijk naar binnen heb gewerkt, willen ze me nog een stuk geven want ik had maar een klein stukje, heel aardig, maar ik maak nu toch duidelijk dat ik echt niet meer hoef. Dit wordt gelukkig geaccepteerd.

Na de pauze heeft de lerares 2 vrije uren. Ik heb een interview met een jongen uit grade 9. Hij heeft wat meer moeite met het beantwoorden van mijn vragen, maar we komen er wel uit ;)

Daarna ga ik terug naar de staffroom, waar ik het eerste gedeelte van deze blog schrijf.

Daarna hebben we nog een uurtje grade 9. Waar de lerares de leerlingen een lied laat luisteren en vervolgens moeten de leerlingen de ontbrekende woorden invullen op het papier dat ze hebben gekregen. Aan het eind van de les, zingen de leerlingen het lied met behulp van een meezingvideo. De lerares en ik lachen hier hard om, want het klinkt vreselijk vals! ;)

Het laatste uur hebben we 42 leerlingen, namelijk grade 10. Het gedicht van de vorige lessen wordt nog een keer behandeld. De lerares probeert weer om het op de leefwereld van de leerlingen te betrekken. ‘Sommige mensen zijn bang om een leef keuze te maken.’ Ze noemt als voorbeeld je haar verven, je nagels lakken etc. Een leefkeuze maken is een deel van je karakter.

Het leven kan soms gaan zoals je hoopt, maar soms niet, dan gaat het anders.

‘alles heeft 2 kanten, je kunt van 2 kanten leren’

Als de lerares om een persoonlijk voorbeeld vraagt, komt die niet. De leerlingen willen dit niet delen.

Als de bel gaat is de dag voorbij en gaan de leerlingen naar huis. Over die bel gesproken: dat is niet zomaar een bel, ieder lesuur heeft een ander deuntje. Na de 2^e pauze klinkt een gedeelte van ‘happy birthday.’

Dat de leerlingen hier ook verkouden zijn is duidelijk te zien. Ze lopen met stapels zakdoekjes en wc-rollen rond

Thuis gekomen, voel ik me totaal niet in orde, dus kruip ik mijn bed in om een paar uur te slapen.

Als ik wakker wordt voel ik me gelukkig een heel stuk beter. Alleen ben ik zo duf als een konijn. Dus besloot ik om even naar het winkelcentrum te gaan een straat verder om nieuwe schriften te kopen. Ik heb zoveel geschreven dat ik geen papier meer heb om op te schijven ;)

Bij het winkelcentrum moet je gewoonlijk je tas laten zien en krijg je een bodyscan. Ik krijg dit niet, en mag zo doorlopen. Tja en toen die schriften. Die zijn hier natuurlijk net iets anders. Hij gaat precies de andere kant open en de kantlijn staat ook aan de andere kant. Maar ik gebruik hem op zijn Nederlands, op zijn kop dus.

Vanmorgen was het weer vroeg op. Het waaide gisteravond niet meer zo dacht ik, en vanmorgen toen ik naar buiten keek, kreeg ik weer hoop op mooier weer, de lucht was wat blauwer. En toen ik naar de school liep kon ik weer schepen zien.

Vandaag was ik voor het eerst bij miss Laya. Met haar hoop ik de komende dagen mee te lopen.

Het eerste uur startte we in grade 9. Dat gaat er wel even anders aan toe. Was een discipline en rust heerst er, verbazingwekkend gewoon. Hier lezen ze de eerste 15 min. van de les. Daarna wordt er grammatica uitgelegd. Ze legt uit dat ze dit om de week doen, de ene week grammatica en de andere week het tekstboek. Ik ben benieuwd wat hier gebeurd als de bel gaat..

De bel gaat en de leerlingen blijven nog stil, de lerares is nog bezig met een voorbeeld, die ze afmaakt, waarna ze de leerlingen het sein geeft dat de les is afgelopen en we naar de volgende klas vertrekken.

Grade 8. Ook hier gaat het er weer gedisciplineerd aan toe. Praat de lerares? Dan verwacht ze dat de rest stil is. Ook hier krijgen ze een grammaticales. Ook heel goed voor mijn grammatica ;)

1 van de leerlingen ziet dat ik een Arabisch schrift heb, en vertelt me dat ik hem verkeerd gebruik. Ja ik weet het, maar ik ben een Hollander. Wat me een glimlach oplevert.

Ook merk ik dat de lerares heel positief is, voor iedere leerling die antwoord geeft heeft ze een positieve opmerking.

Grappig om de verschillen tussen de leraressen te zien.

Het 4^e uur hebben we weer grade 8, nu hebben ze geen grammaticales maar krijgen ze een reading test. Dit is voor het eerst. Ik mag hem ook maken en ik moet zeggen, hij was zeer goed te doen!

Het 5^e uur hebben we nog een keer dezelfde klas. Alleen nu niet voor Engels, maar voor een mentoruur.

De vorige les heeft de lerares ze een video laten zien van een jongen zonder armen en benen. Heel belangrijk was hierbij zijn gevoelens.

Deze les wordt gestart met het luisteren naar een muziekje, zodat ze rustig worden en goed kunnen nadenken over hun gevoelens. De lerares merkt dat ze nog onrustig zijn en vertelt dit hun.

Op de grond liggen allerlei papiertjes met gevoelens erop. De leerlingen krijgen de vraag hoe ze zich voelen in de klas, wat hun gevoelens vandaag zijn etc.

Omdat dit in het Arabisch gebeurd krijg ik na de les uitleg van wat er gezegd/gedaan is.

1 leerling vertelt iets, waarop een andere leerling begint te huilen en de ruimte uitloopt met 2 meiden. Achteraf bleek dat ze buitengesloten wordt in de klas. De lerares haakt hier meteen op in en vraagt het één en ander in de klas en ook vertelt ze dat dit absoluut niet de bedoeling is, omdat voor God ieder mens gelijk is.

Na de les blijft een jongen om de lerares heen dralen. Hij wil haar nog iets vertellen. Ook hij blijkt zich niet veilig te voelen in de klas. De lerares bespreekt dit met hem en zal dit de volgende keer ook bespreken.

Na deze les bespreekt de lerares deze met mij. Ik vertel haar dat het er zo gedisciplineerd aan toe gaat. Ze zegt dat dit normaal niet zo is, maar dat het komt omdat ik er bij zit. Welja, en bij de 12th graders kwam het door mij dat ze de klas op z’n kop zette toch? ;)

Na deze bespreking, ga ik naar huis om mijn koffer voor een weekendje Nazareth in te pakken en nog even te douchen voordat ik wat ga eten met de 11^e graders.

Afgesproken was dat ik om half 2 op school zou zijn, want dan waren ze uit. Ik was daar, maar geen 11^e graders te zien. Wel een aantal andere leerlingen. Een 10^e grader (een meisje uiteraard;) waar ik een hug van krijg en een aantal 12^e graders die een kaartspelletje met me willen doen.

Na dat spelletje ga ik maar opzoek naar de lerares. Die blijkt beneden (de school ligt tegen de berg gebouwd, dus de uitgang is ‘beneden’) te staan praten met nog 2 leraressen. Als ze mij ziet, denkt ze dat de 11^e graders me vergeten zijn. Dus gaat ze deze leerlingen bellen. (het is hier heel normaal dat ze elkaars nummer hebben. De leerlingen krijgen het huiswerk zelfs door via whatsapp.)

Na heel wat heen en weer gebel, hebben we 1 leerlinge. Zij neemt mij mee naar waar de andere leerlingen moeten zijn. Maar daar vinden we alleen een aantal jongens die bij een Duits tentje wat staan te eten. Niets Arabisch aan dus. Het meisje was ondertussen een vriendin tegengekomen, dus met z’n drieën lopen we naar een Arabisch tentje iets verderop. Ik krijg daar een pizzabodem met veel kip en ui. Smaakte erg goed! Maarja daar zit ik dan met 1 leerling, ik probeer een gesprekje met haar aan te knopen maar dat is nog behoorlijk lastig. Haar Engels is niet zo goed als de rest van de klas. Ik heb het gevoel dat niet alleen ik maar ook zij zich behoorlijk opgelaten voelt en bij is als het eten op is en we allebei onze eigen weg kunnen vervolgen.

Toen op naar huis om mijn koffer te halen en op weg te gaan naar Nazareth. Aangekomen bij het trein busstation zie ik geen treinen en bussen. Het zal toch niet waar wezen hé? En ja hoor, na even navragen blijkt dat ze niet rijden ivm de sabbat. Oeps en nu? Ik krijg een taxi aangeboden, maar die sla ik af. Ik ben een student dus dat is te duur voor mij ;)

Ik bel even naar Maarten Dekker dat ik waarschijnlijk toch niet kom. Maar ik ben net uitgebeld en daar komt een taxichauffeur op me af. Hij wil me wel wegbrengen met korting. Nou vooruit dan maar. Alleen spreekt deze chauffeur geen Engels. Dus met pen en papier legt hij uit voor welke prijs hij me weg wil brengen. Maar als ik mijn bestemming laat zien (Nazareth-Illit) betrekt zijn gezicht, net als die van de ander chauffeurs die er om heen staan. Maar mijn koffer wordt ingeladen en daar gaan we op weg. Hij wil toch wel graag met mij communiceren dus doet hij dat via google translate. Hij zegt iets in het Hebreeuws waarna google het vertaalt naar het Engels ;)

Ik bel naar Maarten dat ik toch wel onderweg ben en dat deze chauffeur me bij het busstation in Nazareth-Illit afzet. Helaas, vergissing. Hij wil me daar niet naar toe brengen, maar stopt bij een bushalte net buiten Haifa. Ow help, wat nu? Stel dat de bus echt niet komt? Dan sta ik hier midden in de rimboe. Gelukkig blijft de chauffeur wachten tot de bus er is, hij vraagt het nog even voor me na aan de buschauffeur en ja hoor, dus de bus in.

In Nazareth-Illit aangekomen, bel ik weer naar Maarten en die kom mij halen.

Om 18:00 is de kerkdienst in het huis van de familie Dekker ,waar de woonkamer is ingericht als kerkzaal. Ik blijk niet de enige Nederlander te zijn. Ook dominee v/d Net is er met 3 kinderen.

Ik dacht echt een weekend Nederlands te kunnen praten, maar niets is minder waar. Er is nog een gast in huis. Een oudere vrouw uit Nieuw-Zeeland die woont in Jeruzalem en blijft tot zaterdagavond.

Het was een hele bijzondere dienst.

We beginnen met het zingen van een aantal Hebreeuwse liederen acapella. Hierna wordt de apostolische geloofsbelijdenis voorgelezen door een jongen, het Bijbelgedeelte door een meisje.

Het gebed wat hierop gedaan wordt door Maarten is in het Hebreeuws en Engels.

Dan volgt de preek die gehouden wordt in het Engels en vertaald in het Hebreeuws, Russisch, Arabisch en Spaans. Na de preek volgen de mededelingen/ zieken, waarna 1 iemand van iedere taal een gebed doet. We zingen nog een paar Hebreeuwse liederen, waarna dominee v/d Net eindigt met een Nederlands gebed. Bijzonder dat er zo in 1 dienst wel 6 talen worden gesproken.

Na deze dienst krijgen alle mensen wat te drinken en als ze naar huis gaan, krijgt iedereen een hug of 2 zoenen. Een hele normale begroeting hier ;)

Ook ik krijg een hug van de Russische Jasmine.

Met Maarten, Maritha en Brenda (de vrouw uit Jeruzalem) eten we pizza (met hysop, olijfolie en sesamsaad, erg lekker!) en mandarijnen uit eigen tuin (hoe leuk is dat? J)

Al die tijd communiceren we natuurlijk in het Engels vanwege Brenda ;)

Ze horen aan m’n stem dat ik niet helemaal in orde ben, dus krijg strepsels en paracetamol aangeboden. En het verzoek om morgenochtend uit te slapen, nou dat is geen probleem ;)

Als ik om 10 uur beneden kom, ben ik de eerste! We brunchen heel Hollands met pannenkoeken en van gilse stroop ;)

Vandaag is er geen dienst omdat er een womanmeeting is.

Met de vrouwen van de gemeente hopen we naar de pottery te gaan.

Aangezien het allemaal oudere vrouwen zijn, ben ik blij dat er ook een jonger meisje is dat goed Engels spreekt. Ze komt uit Japan maar woont en werkt in Jeruzalem. Na wat te hebben gedronken, met uiteraard cake en koek erbij, houdt Marita Dekker een inleiding over de pottenbakker en gebruikt als voorbeeld om uit te leggen dat we allen in Adam zijn een ‘baboeska’. Deze inleiding wordt vertaalt in het Arabisch, Hebreeuws en Russisch.

Hierna vertelt de pottenbakker het één en ander over zijn werk in het Hebreeuws, waarna het uiteraard ook weer vertaald wordt in het Engels, Arabisch en Russisch. Deze pottenbakker is nog van zijn opa geweest, hij zelf heeft het vak geleerd in Duitsland.

Na zijn verhaal, komen er 2 vrouwen verkleed in Arabisch folklore binnen, tevens gaat de muziek aan. Ook ik moet er aan geloven en krijg een sjaal om mijn hoofd en een kruik op mijn hoofd. Ook krijgen we een rondleiding door de pottenbakker, waar deze man laat zien hoe er vroeger potten gemaakt werden en wat het verschil is met nu. De Arabische vrouwen zingen hier spontaan een liedje bij over de pottenbakker ;)

We krijgen hier ook een maaltijd, pizza, salade en cake. Ook hier eet ik weer pizza met hysop, olijfolie en sesamsaad, heerlijk!

Na het eten, vertelt een messiasbelijdende Jood zijn verhaal. Zijn vader komt uit Schotland, zijn moeder uit Marokko, hij is opgegroeid in Ierland en hij woont nu in Israël. Zijn vrouw is geboren in Rusland, opgegroeid in Duitsland en woont nu ook hier in Israël. Al op 15 jarige leeftijd was hij erg op zoek naar wat nu het juiste geloof is. Heeft de Koran gelezen, het boek van de Boedhisten. Uiteindelijk is hij een ortodoxe Jood geworden, zijn vrouw ook en zijn ook zo getrouwd. Maar toch was er nog niet die zekerheid. Dus ging hij verder, las veel in de Bijbel en na een poosje herinnerde hij zich weer de droom over Jezus die hij als kleine jongen gehad had. Toen wist hij het zeker: Jezus is de Messias! Maar ja, hoe vertel je dat tegen je orthodoxe vrouw? Na alle moed bij elkaar geraapt te hebben, zegt hij het: ‘Jezus is de Messias’

Wat zegt zijn vrouw? ‘oké’. ‘Heb je me wel goed gehoord? Jezus is de Messias!’

Vlak hierna moest hij dienen in het leger en toen hij terugkwam, vertelde zijn vrouw hem dat ook zij zeker wist dat Jezus de Messias is. Vanaf dat moment predikt hij de Messias onder de Joden. Dat is niet gemakkelijk, ze zijn verhuisd van Jeruzalem naar Tel-Aviv. Want toen het bekend werd bij de orthodoxe Joden dat hij de Messias predikte, stond zijn foto paginagroot in de groot met er boven: ‘De gevaarlijkste man van Jeruzalem’

Nu mag hij al 12 jaar dit werk doen en mag ook resultaat zien

Na dit bijzondere verhaal is de meeting afgelopen.

Ook hier gaat het afscheid weer gepaard met hugs.

Met het Japanse meisje wissel ik gegevens uit en krijg ik de uitnodiging om bij haar op bezoek te komen in Jeruzalem. (Dus Neel, we hebben al een adresje ;) )

Terug naar huis brengen we eerst nog even een Etiopische vrouw en Jasmine naar huis. Die vindt het bar gezellig dat ik er ben, ze warmt mijn handen de hele weg, want ze zijn zo ‘koud’.

De volgende ochtend gaan we naar een Arabisch gemeente. De gemeente waar Maarten en Marita al een paar jaar naar toe gaan. Ook hier ontmoet ik weer allemaal nieuwe mensen. En iedereen die ik spreek, zijn blij om me te zien en vinden het bijzonder dat ik hier ‘alleen’ ben voor mijn studie.

Deze dienst is er avondmaal, in deze dienst wordt er Engels en Arabisch gesproken. We zingen eerst een aantal Engelse hymnes acapella. Er is een korte overdekking van een Bijbelgedeelte en tussendoor wordt er veel gebeden door gemeenteleden.

Tijdens het avondmaal, wordt er een bord met een brood doorgegeven waar iedereen een stukje van af mag pakken. Hierna gaat de wijnbeker rond waar iedereen een slokje uit mag nemen.

Zien jullie het al voor je? Bij ons in de kerk in Veenendaal dat het bord en de beker de hele kerk doorgaat! Dit is maar een kleine gemeente, dus ook goed mogelijk ;)

Na het danken is er een break, waarin je de gelegenheid hebt om met mensen te praten in de kerk. Hier ontmoet ik een vrouw uit Zwitserland die hier al jaren woont en een meisje die in Bethlehem op een school werkt. Als ze hoort welke studie ik doe wordt ik uitgenodigd om ook daar les te komen geven.

Na deze break, starten we eerst met het zingen van een aantal Arabisch liederen o.b.v. keyboard, gitaar en viool. Deze liederen worden tussen de diensten in gezongen omdat er mensen zijn die er bezwaar tegen hebben om tijdens de dienst te zingen. Deze dienst is verder in het Arabisch, dus hebben we een headset waardoor we de Engelse vertaling horen.

Na deze dienst wordt er koffie gedronken met uiteraard cake en koek erbij ;)

Hier ontmoet ik een vrouw die vertelt dat ik precies op haar nichtje lijk (ik krijg dan ook gelijk een hug). Wat blijkt? Ook zij is 21 en studeert voor leerkracht basisonderwijs. Hoe is het mogelijk!

Het middageten is hier toch echt niet Nederlands ;)

Ik krijg kip met wortel, courget en zoete aardappel, smaakt erg goed!
Na het eten moet ik toch echt even de Arabische koffie proeven, brr, wat is dat sterk zeg!

Om 17:00 luisteren we mee met de gemeente in Emmeloord, mooi om nu ook weer een Nederlandse kerkdienst mee te maken.

Omdat Maarten en Marita maandagochtend al om 7:00 weg moesten, zie ik hen vanavond voor het laatst. Heel bijzonder hoe je met mensen die je niet kent, je toch zo thuis kan voelen.

Dus vanmorgen werd ik wakker in een leeg huis. Rond 9 uur zou Jasmine komen om schoon te maken en dan kon ik bij het inloophuis wat gaan eten. Om kwart voor 10 was ze er, en in het Hebreeuws en met handen en voeten vertelde ze me een heleboel. Omdat ik het nog niet helemaal snapte gebruikte ze ook maar pen en papier om het te tekenen. Wat bleek? Ik moest haar paraplu meenemen en dan tussen een bepaalde tijd weer terug brengen. Maar het was niet de bedoeling dat ik weer terug zou komen. Tja, hoe leg je dat uit?

Jasmine belt naar het inloophuis waar de ouderling van de gemeente is, ik krijg hem ook aan de telefoon en vertel hem dat ik lopend naar hem kom (ja met mijn bagage) en dat ik niet meer terug ga naar huize Dekker. Oké dat lijkt duidelijk te zijn.

Jasmine wil me nu alleen nog duidelijk maken dat ik een paraplu moet kopen. Ze noemt het Hebreeuwse woord en ik moet het herhalen. Alleen ik leg de klemtoon verkeerd. Ze tekent wat ik zeg. Ik zei ‘mijter’ i.p.v. ‘paraplu’ ;)

Nou ja, ook weer duidelijk. Dus op weg naar het inloophuis. Halverwege toetert er een bus en stopt naast mij en gebaard dat ik in moet stappen. Ja toedeledoki! En dan blijkt het de ouderling te zijn ;)

Hij had tegen Jasmine gezegd dat hij me kwam halen, maar ja dat was niet duidelijk overgekomen bij mij. Bij het inloophuis krijg ik een ontbijt. Poeh en wat voor ontbijt! Een pizza met tomatensaus, kaas, champignons en mais. (ja jullie lezen het goed!) toen ik dit eindelijk naar binnen had gewerkt moest ik ook nog een dessert. Een dubbelgevouwen pannenkoek met chocola op eten. Nou vooruit dan maar.

Ik wilde nog even naar Nazareth Village in de oude stad en vroeg welke bus ik moest nemen. En hup, winkel op slot en ik werd bij de bushalte gebracht, netjes afgeleverd aan de chauffeur die me zou vertellen waar ik er uit moest. Toen we voor mijn gevoel de oude stad al voorbij waren, zag de chauffeur mij zitten en herinnerde zich weer waar ik heen moest. Dus werd ik uit de bus gezet en vertelt dat ik weer een eind terug moest lopen. Gaan we dan zonder kaart. Dus maar even vragen hoe ik moet lopen. Rechtdoor en dan naar links omhoog. Na een eind rechtdoor te hebben gelopen, vraag ik het nog maar een keer aan een oudere man in de hoop dat hij Engels kan. En ja hoor, ik mag met hem meelopen en hij breng me tot bijna de plek van bestemming. Hij kan zelfs een paar woorden Nederlands, hoe leuk is dat!

We kregen net een behoorlijke plensbui, dus schuil ik onder een luifel van een Arabisch tentje, waar ze ook doorhebben dat ik een Europeaan ben. Nee geen Italiaan of Franse, maar een Hollander ;)

Na de bui op naar Nazareth village. Als ik daar kom blijkt dat de eerst volgende tour pas is over 1,5 uur. Maar omdat ik alleen ben, mag ik met een eerdere tour mee. (toch een voordeel alleen zijn ;))

Een ontzettend mooie en interessante rondleiding volgt over de 1^e eeuw, de tijd van Jezus, allerlei feitjes en Bijbelteksten die nu ineens duidelijk worden. Heel bijzonder. De gids die een Pool blijkt te zijn, de groep die bestaat uit mensen uit Texas, Peru en het vroegere Macedonië. Hoe gemêleerd wil je het hebben? ;)

Na deze rondleiding besluit ik om nog even in de oude stad naar een souvenirwinkeltje te gaan. Hoe verrassend, de man van dit winkeltje heeft in Utrecht gestudeerd en kan ook Nederlands J

Als hierna weer een plensbui los barst en ik sta te schuilen onder een luifel, hoor ik ineens naast me: ‘Hoe gaat het?’ blijkt het de man van vanmorgen weer te zijn.

Bij een andere luifel waar ik loop krijg ik de vraag of ik uit Holland kom. ‘Ja, maar kun je dat zien aan mijn neus?’ nee, in Holland wonen mooie meiden en daar ben ik er 1 van. Ja natuurlijk, slijmbal!

Dat is overigens iets wat je hier vaak hoort als je vertelt dat je uit Nederland komt, mooie meiden en ze kunnen er allemaal goed Engels. En ik ben daar het voorbeeld van. Welja, dat vooral :P

Als ik bij de bus sta te wachten hoor ik een man in het Engels (met een Europees uiterlijk) vragen aan een jongen welke bus hij naar Haifa moet nemen. Ik ga een gesprekje aan met deze Zweedse man en blijkt dat de jongen aan wie hij deze vraag stelde hem al naar de bushalte had gebracht, daarom vond deze Zweedse man deze jongen uit Nazareth zo aardig dat hij hem aan mij wilde koppelen. Nou nee, niet nodig hoor.

In de bus praat deze Zweedse man ook de hele weg tegen me. In Haifa aangekomen hoop ik van hem af te komen door hem de trein te wijzen naar Tel-Aviv waar hij naar toe moet. Maar nee, nu hij toch in Haifa is wil hij ook wel de Bahai-gardens zien. En aangezien ik daar vlakbij verblijf, moet ik hem op sleeptouw nemen. Ook onderweg raakt hij niet uitgepraat. Als ik dan eindelijk de kans zie om te zeggen dat ik de andere kant op moet en dat hij rechtdoor moet, bedankt hij me met: ‘je bent een ster!’ nou bedankt hoor..

Morgen komt er een Noorse predikant dus vanavond even het appartementje met bezemen keren en mijn koffers inpakken om voor 2 nachten in guest house Maria te verblijven.

Tot de volgende keer!

3e blog

Ahlan!

Heel leuk om jullie reacties te lezen, een paar keer per dag kijk ik of er toevallig nog nieuwe reacties zijn ;) Soekran :)

Even wat achtergrondinformatie:

Johanneke is een Nederlandse vrouw, getrouwd met een christen-Arabier: Gibran en sinds 5 jaar wonen ze hier in Haifa. Johanneke en Gibran hebben een stichting opgericht: ‘vrienden van Haifa’ om de christelijke Arabische bevolking hier te steunen en met name de school.

Op hun site: www.vriendenvanhaifa.nl is een filmpje van de school te vinden. Hierop zie je helaas niet de High school, de school waar ik stage loop. Dat zit achter het gebouw die je wel op het filmpje ziet.

Dinsdagochtend begon de dag al goed. ’s Ochtends wilde ik voor schooltijd nog even douchen. Maar toen ik onder de douche stond en koud water had, bedacht ik me ineens dat ik voor warm water eerst een knop in de kamer moest omzetten en vervolgens ongeveer 20 min wachten voordat ik kan douchen. Dit zorgde al voor enige vertraging in mijn planning. (die normaal gesproken altijd klopt natuurlijk :P) Om 7:40 moest ik op school zijn want om 7:50 begon de eerste les. Ik was welgeteld 3 min te laat, maar Camilia was nergens meer te vinden. Na even nagevraagd te hebben of ze er al was en waar, werd ik meegenomen door een docent die vervolgens weer opzoek ging naar de headmaster. Na wat overleg, werd ik door de docent naar het lokaal gebracht waar les werd gegeven. En ja hoor, daar was ze. Helemaal ongerust over het feit dat ik er nog niet was ;)

De klas, grade 11 point 5, is vergeleken bij de andere klassen erg klein, 14 leerlingen. Ik stel me zelf voor en de les begint. Hier wordt erg veel gewerkt met literatuur. De vorige les zijn ze al begonnen met een tekst en vandaag gaan ze verder. Eerst moeten de leerlingen mij vertellen waar de tekst over gaat en vervolgens leest de lerares verder. Dit doet ze op een bijzondere manier. Ze leest de tekst op een acterende manier en na iedere paar regels stopt ze en stelt vragen over de tekst aan de leerlingen

De lerares brengt de tekst dichtbij de leerlingen: ‘wanneer wordt je bleek?’, ‘wanneeer bloos je?’etc.

Een jongen zit met z’n telefoon en krijgt te horen dat hij hem weg moet doen. Maar 2 tellen later zit hij weer met z’n telefoon, de lerares en ik zien dat. Maar wat doet deze jongen? Hij kijkt in z’n telefoon of zijn haar nog wel goed zit ;)

We schieten in de lach en dan heeft hij door dat wij hem doorhebben.

Als de bel is gegaan, wenst deze zelfde jongen me een ‘fijne dag’ toe in het Nederlands via google translate.

Het volgende uur hebben we grade 10. Dit is weer een hele grote groep, zo’n 45 leerlingen.

Hier gaat het over het gedicht ‘The road not taken’ van Robert Forest.

Eerst wordt er besproken wat een gedicht is, wat de kenmerken zijn etc.

Aan de hand van dit gedicht, komt er een mooi gesprek op gang over het nemen van beslissingen. De leerlingen krijgen de vraag: ‘Hoe maak je moeilijke/ belangrijke beslissingen?’

- Follow your heart

- Als je alleen reist heb je meer tijd om na te denken voor je een beslissing neemt.

Maar als de bel gaat, staat iedereen weer op.

Next hour, grade 9.

Hier beginnen ze zoals gewoonlijk met het lezen van een Engels boek 10 min lang.

Daarna start de lerares met een grammatica uitleg.

Either… or

Neither… nor

Om het ‘neither… nor’ uit te leggen gebruikt de lerares diverse voorbeelden.

Neither.. nor, is allebei niet. Ze gebruikt iedere keer de woorden: ‘Whalahada, whalahada’hiervoor. Ze gebruikt ze zo vaak, dat ze er zelfs over struikeld. Ik weet niet wat ze precies betekenen, maar ik weet wel dat als je ze vaak hebt gehoord, het nog lang in je hoofd blijft zitten. Je kunt er zelfs op zingen kwam ik achter ;)

In de pauze heb ik een gesprekje met de lerares over de verschillen tussen de communicatie hier en in Nederland. Hier is het gebruikelijk om elkaar even aan te raken, een hug te geven, ook als leerling ß-> leerkracht. Ze vertelt dat het in deze cultuur belangrijk is om je emoties te tonen. Wij in Nederland zijn veel meer afstandelijk. Hebben een muur voor ons volgens haar. Tja, daar zit wel iets in.

Dan gaan we weer op naar grade 10.

We gaan weer verder waar we het vorige uur gebleven zijn.

‘wat doe je als je een beslissing maakt?’

- Een professional raadplegen

- Bidden tot God. Dat is ook een keus, of je gelooft of niet.

Het wordt nog dichterbij gebracht: heb je al weleens belangrijke of moeilijke beslissingen gemaakt? Een leerling vertelt hierover.

Mooi om te zien dat zo’n gedicht heel dichtbij gebracht kan worden en er mooie gesprekken ontstaan, ondanks het grote aantal leerlingen.

En dan het laatste uur, grade 12.

Op de gang vertelt de lerares dat er tegen op ziet, ik bemoedig haar even en zoals ze dat hier gewend zijn, gepaard met een hug ;)

Nadat alle telefoons zijn ingeleverd begint de les. De leerlingen hebben 2 worksheets gekregen die horen bij het verhaal wat ze gelezen hebben.

Ze zijn hier erg geïnteresseerd in wat ik doe en waarom ik Israël heb gekozen. 1 van de jongens vertelt me dat het een verkeerde keus is. Waarom? Dat vertelt hij me een andere keer. Nou ik ben benieuwd!

De les gaat verder, Er worden wat grapjes gemaakt, waarop de lerares reageert: ‘Je bent toch niet aan het solliciteren naar een date he!’

Dat Holland goed is in voetbal hoor ik hier weer. (ook al mogen ze niet meedoen met het komende EK ;) ) Het gaat oa over ‘the world cup’. ‘You are the best’ wordt er gezegd. Niet ik, maar onze voetballers ;)

7 lesuren zitten erop, thuis gekomen werk ik het één en ander uit van deze dag en bereid ik me voor op de les die ik morgen moet geven.

Ook ga ik nog even langs het postkantoor, die nu gelukkig wel open is. En naar gues house Maria, die zowaar ook open is. Ik leg uit dat ik een kamer zoek voor 10 t/m 12 november. Ze hebben maar een kamer voor 1 nacht. Dus vertel ik dat ik dan op zoek ga naar een ander guest house. Maar dan wordt het ‘probleem’ opgelost. De eerste nacht mag ik de family room en de 2^e nacht mag ik verblijven in het eigen huis van deze mensen. We gaan het beleven volgende week!

’s Avonds duik ik vroeg m’n bed in, in de hoop dat ik me de volgende dag wat beter voel.

Maar dat is tevergeefse hoop. Sinds gisteravond stormt het hier, dus heb niet goed geslapen.

We proberen er toch maar het beste van te maken vandaag.

Vandaag hoefde ik pas om 9:10 op school te zijn, maar we begonnen gelijk weer met de 12th graders.

Tijdens deze les wordt een tekst behandeld. 3 jongens die achterin zitten vinden het moeilijk om zich te gedragen. Zodat er 1 verplicht naast mij moet komen zitten. Die houdt zich voorlopig wel gedeisd ;)

Omdat ik achterin zit, zie ik goed wat ze allemaal doen. Om wat dingen te noemen: ‘praten met elkaar, gebaren naar elkaar, op de tafel gaan staan om een raam open te doen, de klas uit willen lopen met z’n tas’. Ondanks dit alles, laat de lerares zich niet van de wijs brengen en negeert de 3 onruststokers maar en geeft de aandacht aan de rest van de klas die wel goed meedoen.

Nadat we een uur hebben gehad, waarin we even konden bij komen, gaan we vol goede moed opnieuw naar grade 12.

De lerares heeft in het vrije uur een gesprekje gehad met 1 van de jongens. Deze doet nu opvallend goed mee. Halverwege de les, hebben de leerlingen ineens over een party die er is vanavond, of ik ook wil komen. Er wordt uitgelegd wat voor party het is: het thema is ‘black and white’ en aangezien ik ‘white’ ben, ben ik van harte welkom. Als ik zeg dat ik nog even kijk, schreeuwt een leerling hard door de klas: ‘Try to come, please come!’

De lerares merkt dat ze graag van alles van me willen weten dus, mogen ze vragen stellen. Wat doe ik als ik niet op school ben?, wat is mijn mobiele nummer? ( die krijgen ze niet ;) ), welke steden je in Holland echt moet bezoeken, ze willen weten hoe het Nederlandse schoolsysteem in elkaar zit. M.b.v. het bord probeer ik het uit te leggen. Waardoor er nog meer vragen ontstaan. ‘In welke vakken moet je examen doen?, ‘welke talen zijn verplicht?’

Ze zijn erg verbaasd dat we zo weinig talen hebben waarin we examen moeten doen.

Als ik vertel welke studieroute heb gedaan, hebben ze respect, ze wensen me ‘good luck’

Het volgende uur hebben we grade 9. Nadat ze 10 min. stil gelezen hebben, krijgen ze een grammar uitleg. Van deze lessen leer ik het meest! ;)

Ook hier maakt de lerares het heel beeldend en vertelt praktisch voorbeelden hieribj. Wel is deze uitleg grotendeels in het Engels. Ik heb even in de methode gespiekt, deze is volledig in het Engels. Daar staat geen woord Arabisch of Hebreeuws in.

Dan het laatste uur, grade 11. Nu mag ik zelf aan de bak en een les geven.

De leerlingen zijn heel aardig en helpen me met de computer en beamer opstarten, want daar snap ik echt niets van, met al die gekke tekens en het scherm precies andersom dan dat wij gewend zijn. (omdat ze van rechts naar links lezen)

Ik vertel ze het één en ander over Nederland, de natuur, de seizoenen, vervoersmiddelen, de koning, eten, feestdagen etc.

Ze zijn heel verbaasd om te horen wat voor weer het in de zomer is bij ons, ongeveer vergelijkbaar met het weer hier op dit moment. Ik heb pepernoten, stroopwafels en dropjes bij me. Pepernoten kennen ze niet en vinden ze erg lekker. Maar je had ze moeten zien kijken toen ze een dropje aten, geweldig! Ik heb ze uitgelachen ;) de meest vieze gezichten werden er getrokken. Ze waren blij dat ze daarna een stroopwafel kregen.

Toen de bel ging, bleven ze netjes zitten en liepen ze niet gelijk weg. Omdat ik pas op de helft was van mijn les, werd er besloten dat ik morgen verder ga.

Thuis gekomen, bel ik even met Johanneke om te vragen waar ik hier het beste paracetamols kan halen, ze vertelt me waar ik heen moet en dat het hier ‘Acamol’ heet.

Bij de apotheek tref ik eerst een vrouw die geen Engels spreekt, wel Russisch maar daar kom ik niet zover mee. Er wordt een man bijgehaald die wel Engels spreekt. Alleen spreek ik de naam waarschijnlijk te Nederlands uit want hij snapt me niet. Dan maar uitleggen waar ik last van heb, toen begreep hij me gelukkig, dus weer op naar huis met een doosje ‘Acamol’.

Na even een handwasje gedaan te hebben en dit opgehangen te hebben aan de kapstok, maak ik deze blog af.

Ik blijk nog geen voleerd huisvrouw een wit hemdje is nu roze ;)

Vanavond maar weer vroeg naar bed en hopelijk gaat het morgen beter!

Tot de volgende keer :)

2e blog

Shalom!

Hier is dan de 2e blog. Erg leuk om jullie reacties te lezen :)

Eenkorte uitleg over de grades op school. Grade 9 is vergelijkbaar met leerjaar 3 bij ons (14 jaar), grade 10 met leerjaar 4, grade 11 met leerjaar 5 en grade 12 met leerjaar 6. Ze kennen hier dus niet zoals wij dat kennen, VMBO, HAVO en VWO.

Met Engels is het zo, dat de klas soms wel in 2 niveau’s les heeft. De 4 points en de 5 points.

Omdat er zondag pas ’s avonds kerk was besloot ik om een eind te gaan lopen langs de kust. Zodat ik niet thuis zat en voor school aan het werk ging.

Ik nam de trein naar Hof Ha Karmel (de andere kant van de stad) en langs de kust liep ik terug, zo’n 10 km. Het was prachtig weer hier, 30 graden.

Onderweg kom ik mensen tegen die wat aan mij vragen. Geen idee wat, dus de eerste vraag die ik terug stel is: ‘Do you speak English?’ en dan lopen ze maar door ;)

Als ik op driekwart van mijn terugtocht ben, lijkt het erop dat ik niet verder kan langs het strand. Voor mij zijn ze met de weg bezig en lijkt het erop dat ik naar rechts moet, de stad in. Omdat ik niet via de stad terug wil, maar via het strand doe ik net alsof ik een domme Hollander ben die het niet begrijp en loop over de opengebroken weg naar het strand. Het is een smal stukje strand, dat er niet heel fris uitziet, maar goed. Eerst maar m’n schoenen uit en verder met m’n tocht. 1 van de mannen die daar aan het werk is, begint tegen me te praten. Ik versta er natuurlijk niets van, dus ik vraag of hij Engels spreekt. En ja hoor. Hij vertelt me dat het gevaarlijk is om daar te lopen, ik vertel hem dat ik alleen maar over het strand loop en niet over de weg. Ik wil weer verder lopen, maar hij begint een heel stel vragen op me af te vuren. Waar kom ik vandaan?, ben ik een toerist?, hij kent Holland wel en begint over de voetballers die zo goed zijn, Robben, Sneijder, etc. Tja, hier weet ik niets van (ik leer hier nog wat over die voetballers ;)). Na duidelijk te hebben gemaakt, dat ik weer verder wil, vertelt hij dat hij me alles wil laten zien hier in Haifa, of als ik vragen heb of iets nodig heb, dan moet ik bij hem zijn. ‘Ja, oke, en nee ik hoef niets te drinken.’ Nadat ik ben weggelopen, hoor ik hem weer tegen me praten. Hij wil me naam weten, en graag iets met me drinken. Als ik nog een keer heb duidelijk gemaakt dat ik verder wil lopen, en hij door blijft praten loop ik maar gewoon weg. Bye!

Een stukje verder op, zie ik een aantal mensen bij de zee staan en foto’s maken. Toch even kijken wat daar te zien valt: ‘een reuzeschildpad’, dat zien ze hier dus ook niet iedere dag.

’s Avonds rijd ik met Johanneke, haar schoonzusje en kleinzoon mee naar de kerk. Johanneke bereidt me alvast voor: ‘de muziek is hier vrij hard’. Ik denk dat ik al een cultuurschok heb gehad gisteren in de kerk. Maar dit was weer een nieuwe. De dienst lijkt veel op de dienst van gisteren qua vormgeving. Aan het begin van de dienst wordt veel gezongen. Dit onder begeleiding van een aantal zanger(essen), een keyboard, drumstel, elektrische gitaar+ versterkers.

Aan het eind van de dienst is er de gelegenheid om met elkaar nog koffie te drinken. Een vrouw die voor ons zat, komt uit Nederland en als we even met haar staan te praten, blijkt dat er nog een echtpaar is uit Nederland. Leuk om deze mensen te ontmoeten en even met ze te praten!

Na de dienst ga ik nog mee naar Johanneke en Gibrand om nog wat te drinken en even te kletsen, heerlijk in het Nederlands! Met Johanneke heb ik nog een mooi gesprek over de kerkdienst, kerken in Nederland, verschillen etc.

Vorige week had ik met Nelianne een Israelische simkaart gekocht, Johanneke heeft nog een oude telefoon liggen die ik kan gebruiken, we proberen even of de simkaart het doet. Maar op de één of andere manier krijg ik het niet voor elkaar. Helaas lukt het Gibrand ook niet. Dus morgen maar weer even terug naar de winkel.

Als ik weer naar huis loop, loop ik blijkbaar de verkeerde kant op, want ik kom uit op een straat die me niet bekend voor komt, ik loop nog even verder, maar ga voor me gevoel steeds verder van de plek af waar ik naar toe moet. Dus maar weer dezelfde weg terug en dan zie ik het. i.p.v. af te slaan, was ik rechtdoor gelopen. Here I am ;)

Vanmorgen gaf Camillia maar 1 uurtje les, alleen aan grade 9. Een gedeelte van deze klas was vorige week op werkweek geweest naar Rome. Alle meiden die zijn weggeweest krijgen een hug van de lerares voordat de les begint. Om de beurt moeten ze in het Engels iets vertellen wat ze van deze reis voor hun hele leven onthouden. Dit gaat met veel gelach gepaard, allerlei herinneringen komen weer boven. De rust die in deze klas vrijdag wel was, was er nu niet. Als ik hier later naar vraag aan de lerares zegt ze dat ze het vandaag maar een beetje heeft laten gaan omdat ze zo vol waren van Rome. Wel begrijpelijk ;)

Maar na even gepraat te hebben gaat de les toch echt beginnen. Ze beginnen weer met 10 min stil lezen. ( dit is deze les ingekort naar 8 min.) Vervolgens gaan ze verder met the worksheet van de vorige les. Ondertussen schrijf ik van alles op, wat gebeurd er in de klas, wat doet de lerares, hoe verloopt de communicatie tussen de lerares en de leerlingen? De leerlingen hebben dit door en één van hen vraagt dan ook aan mij wat ik aan het doen ben, ik leg het uit. Ook willen ze weten welke leeftijd ik les wil gaan geven. Waarna ik de volgende vraag krijg: ‘is het niet makkelijker om op een kantoor te werken dan met deze studenten?’ Makkelijker misschien wel, maar niet leuker ;)

Ze zijn er over eens dat ze nooit leraar willen worden! Camillia vertelt hun dat ze dat niet te hard moeten zeggen want ze komt weleens oud leerlingen tegen die dat ook zeiden en die nu wel leraar zijn ;)

Na dit gesprekje gaat de grammar uitleg verder, maar daar gaat de bel. En ook nu, stappen de leerlingen weer op. De lerares vertelt nog het huiswerk voor morgen, maar of ze het gehoord hebben?

Voor mij zit het erop. Maar ik wil nog even met de lerares de planning voor de komende dagen bespreken. Als ik vast naar de lerarenkamer ga, komt zij er zo aan. (dat zo duurt 25 min, maar dat geeft niet ;) )

We bespreken de planning voor de komend 3 dagen, waarna ik nog even langs moet bij sister Johanna, en als ook voor haar alles duidelijk is, ga ik op naar huis.

Als ik even buiten zit om de observatie van vandaag uit te werken komen er westers uitziende mensen bij me langs, ze vragen of dit de ingang is naar Ebenhaezer home, ik wijs ze even de weg. Ze blijken uit Duitsland te komen.

Omdat ik zo vroeg thuis ben, ga ik met de bus naar boven (Karmel center) om daar bij een winkeltje wat (verjaardags)kaarten te kopen. Dit op uitleg van Johanneke.

Na het winkeltje gevonden te hebben en gelijk ook maar even boodschappen te hebben gedaan, besluit ik om naar beneden te lopen. Want waar moet ik de bus terug nemen en hoe heette ook alweer de halte waar ik eruit moet?

Na een paar straten te hebben gelopen, heb ik geen flauw idee waar ik ben. Dus maar even vragen. Ik heb al afgeleerd om eerst te vragen of ze Engels kunnen, dus begin gelijk te vragen of hij ook weet waar ik nu ben en hoe ik het beste terug kan lopen naar Germany Colony. Hij kijkt me verschrikt aan, zegt dat hij maar een klein beetje Engels kan, hij vertelt me dat ik de trap af moet en het vervolgens beneden maar even moet vragen.

Daar gaan we, ik loop de trap af, 248 treden, en beneden heb ik geen idee waar ik ben. Dus op naar de volgende waar ik het aan kan vragen. Deze spreek helaas echt heel slecht Engels. Met handen en voeten, Hebreeuws probeert hij me duidelijk te maken dat hij het zelf ook niet goed weet. Dan maar op naar de volgende. Ook zij spreekt slecht Engels maar ze verwijst me naar de bus. Maar dat wil ik niet, ik wilde lopen. Ik heb idee dat als ik weer naar boven loop (waar ik een goed uitzicht heb over de stad) wel weet waar ik naar toe moet. Dus weer op naar boven (248 treden op). Als ik bijna boven ben kom ik een stel tegen en vraag het voor de laatste keer. En zij spreken vloeiend Engels en weten ook waar ik naar toe moet J ( de aanhouder wint ;) )

Deze mensen moeten naar Wadi nisnas wat naast German Colony ligt waar ik naar toe moet. Ik mag met ze meelopen. Daar gaan we, weer deze 248 treden af. Deze mensen blijken ook toeristen te zijn, uit Polen. Na nog een heel aantal trappen te hebben gelopen naar beneden: 99,138 en 135 treden, neem ik afscheid van deze toeristen. Ik moet volgens hun naar links. Dus ik naar links, ik dacht wat bekende dingen te zien, maar dat bleek niet zo te zijn. Dus nog maar even navragen aan een man die langs een afgesloten weg zit of ik op de goede weg ben. Hij vraagt of ik Russisch spreek, nou nee, doe maar Engels. ;)

Ik blijk op de goede weg te zitten, een binnendoor weg zie ik niet, dus dan maar via de grote weg. En eindelijk, daar is weer iets bekends.

Thuis aangekomen ruim ik gauw de koelkast en diepvriesspullen op, die ondertussen wel aardig zijn ontdooid ;)

Ik ga nog even een paar kaarten op de post doen, maar het postkantoor zit dicht. Dan maar even langs Guest house Maria om te vragen of ze volgende week nog een plekje hebben voor 2 dagen, ook deze blijkt dicht te zitten.

Dan nog maar even langs de winkel waar ik de simkaart heb gekocht. De man die nu in de winkel staat spreekt gelukkig wel wat Engels. Ik maak duidelijk dat de simkaart het niet doet. De man probeert het, en verdraaid hij doet het wel! Hij denkt dat er geen geld op zit. Maar hoe er geld op komt, is de grote vraag. Hij belt een ander en nadat er 2 andere mannen zijn verschenen in de winkel en een klant die vertaalt voor de eerste man naar mij toe dat er geld op moet en dat ik dat hier kan kopen, verschijnt er een 3^e man. Deze spreekt gelukkig wel goed Engels en kan mij een prepaidkaart verkopen, en dat geld er ook opzetten.

Als ik een smsje binnenkrijg, laat ik hem dat lezen en het blijkt dat ik nu kan bellen. Ook weer gelukt!

Dat, was het voor vandaag, ik ga gauw naar mijn eten kijken voordat het aanbrandt ;)

Tot de volgende keer, en laat gerust een reactie achter J

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

mariette

Eerste blog

Na een geweldige, indrukwekkende week samen met Nelianne zit ik nu alleen in Haifa.

We hebben verschillende plaatsen mogen bezoeken zoals: Jeruzalem, Bethlehem, de Jordaan, de Dode zee, Nazareth.

Donderdag heb ik Nelianne met de trein naar het vliegveld gebracht en voor mij begon toen mijn stage hier in Haifa.

Donderdag heb ik al kennis mogen maken met Sister Johanna, the English teachers from the Highschool en de headmaster.

Het was nog best lastig om in het Engels tegenover 4 anderen duidelijk te maken wat mijn leerdoelen zijn voor deze stage, welke opdrachten ik hoop te doen etc.

Vrijdag was dan de eerste echte stagedag. Iedere week loop ik met een andere English teacher mee. De eerste week hoop ik met Camillia mee te lopen.

Camillia hoefde pas om 9.20 (3e uur) les te geven, dus afgesproken was dat ik er om 9.10 zou zijn.

Aangekomen bij de school, moest ik eerst binnen zien te komen. Net zoals bij alle grotere publieken plekken (winkelcentrum, busstations etc.) is ook hier beveiliging.

Ik moest aan de security guard uitleggen dat ik kwam voor stage. Alleen sprak deze man geen Engels. Gelukkig liep er toevallig een leerling voorbij, die wel Engels sprak. Daar vertelde ik tegen wat ik kwam doen, deze jongen vertaalde dit voor de security guard en zo werd duidelijk wat ik kwam doen en mocht ik naar binnen.

Aangekomen bij de staff room, was miss Camillia er nog niet. Om half 10 kwam ze en gingen we op weg naar het lokaal. Onderweg kwamen we diverse leerlingen tegen, waaronder leerlingen van haar mentorklas. Deze kregen een hug en een praatje, waarna we weer verder konden lopen.

De eerste les was met grade 10. Als de leerlingen stil moeten worden, schreeuwt de lerares iets in het Arabisch en iedereen wordt stil. Nadat ik mezelf heb voorgesteld, begint de les. De les die wordt gegeven hebben de leerlingen de afgelopen week al een keer gehad. Maar omdat ik er nu ben, krijgen ze deze les nog een keer, zodat het systeem voor mij ook duidelijk wordt.

Als de bel gaat, staat iedereen op en gaat weg, de lerares was midden in een zin, maar dat maakt blijkbaar niet uit.

Het is pauze, in de staff room zit het personeel van de high school (het grootst gedeelte is vrouw).

Omdat Camillia hierna een tussenuur heeft, krijg ik de gelegenheid om wat voor mezelf te werken.

Aan het eind van het tussenuur, gaan we weer op naar het lokaal voor grade 10.

Onderweg komen we weer allemaal leerlingen tegen. Een aantal jongens hebben door dat ik uit Europa kom, als ze horen dat ik uit Holland kom, beginnen ze gelijk over de goede voetballers in NL. Sorry guys, daar weet ik niks van ;)

Dit lokaal blijkt al te zijn bezet. (dit is een lokaal met een beamer, waar de docenten zich voor moeten intekenen. Dit was dus niet goed gegaan)

Dus, met de hele klas (42 leerlingen) verhuizen we naar een ander lokaal. Waar de lerares de les omgooid en uit het boek werkt. Ook laat ze 4 afbeeldingen zien aan de leerlingen waarin iets verstopt zit. Ze moeten beschrijven wat ze precies zien.

Als deze les is afgelopen gaan we naar grade 9. Ook hier mag ik me weer voorstellen. Hier begint de les met het stil lezen van Engelse literatuur 10 min. 1 van de jongens zet het alarm, als die gaat mag iedereen stoppen. Hierna krijgen ze grammatica uitleg, waar ik niet veel van snap, omdat dit in het Arabisch gaat.

Op naar grade 12. Het is erg rumoerig in de klas, halverwege de les liggen er zo'n 10 telefoons voorin de klas die zijn afgepakt door de lerares. Het meisje waar ik naast zit vertelt me dat het normaal niet zo rumoerig is, maar dat de jongens nu zo doen omdat ik er ben.

Om half 2 is de lerares klaar met lesgeven en loop ik weer terug naar m'n appartementje, waar ik buiten ga zitten werken voor school.

Alle buren die langskomen lopen, blijven even staan en een praatje maken.

Wat ben ik blij als ik 's avonds wat telefoontjes krijg uit Nederland! Eindelijk weer gewoon Nederlands, i.p.v. Engels, Arabisch of Hebreeuws.

Ook haal bij een Nederlandse vrouw wat leesvoer zodat ik me niet hoef te vervelen, thanks Johanneke!

Vanmorgen ben ik naar de kerk geweest. Naast mijn appartementje zit een messiasbelijdende gemeente. Om half 11 zou deze dienst beginnen. Voor de mensen die geen Hebreeuws spreken is er een oortje, waardoor je de dienst in het Engels kunt volgen.

Veel mensen vragen waar ik vandaan kom. Holland is bij de meeste wel bekend, als 'green country'. 1 vrouw dacht dat Boekarest toch echt in Holland lag, ze vroeg aan mij of er familieleden waren omgekomen bij de dodelijk brand daar. Ik heb maar uitgelegd dat Boekarest in Roemenië ligt en niet in Nederland ;)

De dienst begon met het zingen van een lied, waarna aansluitend gebeden werd. De mensen die in je buurt staan, geef je een hand en wens je: 'Shalom Sabbat'

Vervolgens werden er een aantal liederen gezongen. Dit zingen is onder begeleiding van een praisegroup (3 meiden die zingen, 2 jongens met een gitaar, iemand met een tamboerijn en iemand op de piano) De liederen die gezongen worden staan op een PP in 3 talen.

We lezen met elkaar Jesaja 6: 1-9. Tijdens het voorlezen hiervan, vertelt de voorganger er iets bij.

Nadat we nog een lied hebben gezongen, mogen alle kinderen naar voren komen. 1 meisje is vandaag jarig, ze is 2 jaar geworden. Zij wordt bij de voorganger op de arm gezet. De voorganger bidt voor deze kinderen, in het bijzonder voor dit meisje. Hierna gaan alle kinderen naar beneden, waar ze kunnen knutselen. Voor ons begint de dienst dan. Er is een nieuw lied, de praisgroup zingt dit lied voor, de rest mag meezingen.

De voorganger bidt en dan begint de 'preek'. De afgelopen weken hebben ze stil gestaan bij Jeremia 1-8. Nu hopen we Jeremia 9 te behandelen. Hierbij wordt ook een PP gebruikt, waarop diverse punten staan.

Na de behandeling van Jeremia 9, is er tijd voor een stil gebed. Waarna de voorganger ook voorgaat in gebed. Nadat we gezongen hebben, vraagt de voorganger wie er nog iets wil zeggen. Een vrouw geeft aan dat ze dankbaar is dat ze hier mag verblijven en deze dienst mag meemaken.

De dienst wordt beëindigd met de zegenbede waar in Nederland ook de dienst mee wordt beëindigd.

Na de dienst is er een gezamenlijke maaltijd met alle mensen die aanwezig waren.

Ik ga weer terug naar mijn appartementje en schrijf deze eerste blog ;)

Tot de volgende keer!