Bonjour, hello, SabaH, Shalom, hallo allemaal,

Daar zit ik dan weer in Ederveen achter mijn laptop, met een kleed om en een grote mok thee, Engelse muziek aan, nog even mijn laatste blog te typen over mijn belevenissen van de afgelopen week.

Maandagavond zit ik achter mijn deur te werken voor school. Hier in Israël hebben de deuren een klink die je ook van buitenaf open kan maken. Daarom draai ik vaak de sleutel een keer om zodat er niet zomaar iemand binnen kan komen. Dat was ik deze avond blijkbaar vergeten, wat ineens voel ik de deur opengaan. Voorzichtig doe ik de deur open en daar blijkt een oudere man te staan, hij moet de pastoor hebben vertelt hij in het Russisch. Dus maar even bij de buren aangebeld en vertelt dat er een man voor hun was.

2 weken geleden had ik in de kerk van Johanneke een Nederlandse vrouw ontmoet. Die deed vrijwilligers werk in een bejaardenhuis waar ook Nederlanders zaten hier in Haifa. Dat heb ik even opgezocht op internet, het lijkt me leuk om daar een kijkje te nemen. Ik bel het nummer van de site en krijg zowaar een Nederlandse aan de telefoon. Die is alleen werkzaam in Tel aviv, dus daar heb ik niets aan. Ik krijg een telefoonnummer dat ik bel, een Engels sprekende dame krijg ik aan de lijn. Daar moet ik de directeur voor hebben krijg ik te horen. Die belt me zelf terug. En even later wordt ik inderdaad door de Nederlandse directeur terug gebeld. Morgenmiddag ben ik van harte welkom.

Dinsdag begint de dag wat regenachtig, maar koud is het niet. Wat wel opvallend is, is dat de mensen gelijk andere kleding aan hebben, winterlaarzen, dikke vesten, zelfs een aantal met een muts op. Loop ik daar met mijn korte mouwtjes ;)

We beginnen in grade 8. De lerares tekent de vlag van Frankrijk op het bord, en wil van de leerlingen tot in detail horen wat er precies gebeurd is. Ze benadrukt dat deze extremisten de koran gebruiken als gevolg van hun daden. Maar dat dit niet juist is, er staat niet dat je mensen moet haten en moet doden. In deze klas zitten ook een paar moslimleerlingen, ze geven aan dat ze deze situatie heel moeilijk vinden omdat ze zichzelf aangesproken voelen.

Een ander meisje vertelt ook over de andere aanslagen van IS in de afgelopen dagen.

De tijd die nog over is wordt besteed aan het nakijken en maken van huiswerk.

Omdat grade 10 vandaag op trip is hebben we een aantal tussenuren vandaag. Deze vullen we met gesprekken over de huidige situatie in Europa, Israël, over hobby’s, het leven hier in Haifa, eten in Nederland. Ik heb dropjes bij me en deel deze uit aan een aantal docenten. Ze durven niet te zeggen dat ze het niet lekker vinden, maar hun gezicht zegt genoeg ;)

Er wordt aan mij gevraagd welke Arabische woorden ik al ken, best wel een aantal blijkt ;)

Als ze in de personeelskamer vervolgens een gesprek hebben, hoor ik woorden zoals: Frankrijk, Parijs, IS, Brussel etc. voor bijkomen. En ik zeg, volgens mij hebben jullie het over de aanslagen in Parijs en wat dit betekent voor Israël. Heel verbaasd waren ze dat ik dat snapte ;)

Ook wordt ik uitgenodigd voor een lunch aanstaande vrijdag. Als ik vertel dat ik dan al weer in Holland ben, zijn ze heel verbaasd.

Het 3^e uur hebben we grade 11. Ook hier beginnen we met het nieuws over de aanslagen. 1 leerling zegt: er zijn mensen die zich nooit bezig houden met politiek en als er dan zoiets gebeurd moeten ze zich er ineens ook mee bemoeien. De boodschap is: ‘praat over dingen waar je verstand van hebt’. Dat mogen duidelijk zijn ;)

Verder krijgen de leerlingen tijdens deze les een luisteroefening waarbij ze vragen moeten maken.

Het 5^e uur hebben we weer grade 8. Vanaf vrijdag heeft de Highschool 2 weken lang tentamens. Deze les worden de leerlingen nog erop gewezen wat ze precies moeten weten voor het tentamen.

Het laatste uur hebben we grade 12. Ook hier krijgen de leerlingen een papier met wat ze voor het tentamen moeten hebben gedaan en ingeleverd en wat ze precies moeten weten voor het tentamen.

Vanmiddag ga ik dus op bezoek in Beth Joles. Omdat het boven op de berg is, besluit ik om de Carmelit te nemen. (een soort treintje door de berg).

In Beth Joles ontmoet ik Coby (de vrijwilligster) en maak ik een praatje met diverse ouderen. Ze willen graag weten wie ik ben en wat ik hier doe. Met 2 mensen krijg ik een gesprekje en kan ik ook dingen vragen zoals: hoe lang ze hier al zijn, waarom ze hier naartoe zijn gekomen etc. van een man krijg ik een gedeelte te horen uit de oorlog over zijn vrouw. Erg bijzonder!

Van Coby krijg ik een rondleiding door het huis, waar we ook een bezoekje brengen aan de verpleegafdeling. Daar is op dat moment net een activiteit aan de gang. Een man met een konijn en kuikentjes is daar, die de bewoners mogen aaien.

Terwijl ik wordt rondgeleid krijgt Coby diverse keren de vraag of ik haar dochter ben ;)

Over het algemeen zijn de verpleegsters hier niet jong, dus nu ik hier rondloop, vinden ze dat helemaal leuk. Ik krijg een aai over m’n bol, en opmerkingen te horen als: ‘wat een schatje he!’ ;)

Erg leuk om hier even een kijkje te hebben genomen!

Als ik ’s avonds lekker buiten sta te bellen komt er een dame naar me toe, helemaal gestrest. Ze moet spullen afleveren bij Ebenezer home, maar de deur is op slot en ze heeft geen sleutel. Ik bel even aan bij de pastoor en deze helpt de mevrouw verder.

Ook komt er een pizzaboer langs, die wil bij mij de pizza’s bezorgen. Sorry, 1 deurtje verder ;)

Woensdagochtend mag ik een kijkje nemen op de basisschool. Als ik op school kom, kom ik de schoonzus van Johanneke tegen, ik moet toch echt voordat ik ga nog een kijkje in haar klas komen nemen (ze geeft les op de kleuterschool)

Eerst een uurtje in grade 1. Als ik binnenkom met sr. Johanna, begroeten de kinderen haar allemaal in koor. De kinderen beginnen met een uurtje lezen. Er worden 8 woorden op het bord gehangen, ieder woord wordt door een kind spellend gelezen. op het bord staat ook een blij gezichtje, waaronder veel namen worden geschreven. Na het lezen van ieder woord wordt er een liedje gezongen. 1 leerling praat door de klas. Er wordt een verdrietige smiley op het bord getekend en zijn naam wordt er onder geschreven. Dit jongetje schrikt hier erg van. De juf veegt het na een paar minuten weer uit

Wat opvalt is dat er in deze groep erg veel rust en orde heerst. Ook hebben de kinderen allemaal grote rugzakken bij zich, het blijkt dat de kinderen allemaal zelf hun boeken en schriften mee moeten nemen. Vanaf 6 jaar dus. Nadat de woorden zijn gelezen worden er andere woorden op het bord gehangen, die na geschreven worden door de kinderen op het bord. Als ze het goed hebben gedaan krijgen ze een sticker op hun shirt geplakt.

Na een uurtje ga ik naar de volgende klas, grade 6 krijgt Engelse les. Wat een verademing om na een uur alleen maar Arabisch te hebben gehoord, weer Engels te horen!

Tijdens deze les lezen de kinderen een tekst. Het verhaal gaat over 6 blinde mannen en een olifant in India. Dit is verhaal is ook bekend in het Nederlands. Als de lerares vraagt waar India ligt, en een kind Afrika antwoordt, ben ik verbaasd over wat de leerkracht zegt ‘dat klopt’. India in Afrika??

Ook hier krijgen de kinderen weer een les mee. Wat kunnen we leren van de tekst? Dat we naar elkaar moeten luisteren. Niet alleen op school, maar ook op straat, thuis, bij vrienden, familie.

Aan het eind van de les moeten de kinderen een heel rijtje Engelse woorden op schrijven met de Arabische betekenis. ‘Goodbye miss!’

Op naar het volgende uurtje, grade 2. Dat zijn 7-jarigen. Wat ze allemaal klein, echt leuk om even een kijkje te mogen nemen op de basisschool. Het is wel totaal iets anders dan wat ik de afgelopen weken heb gezien ;)

Nadat er aan de kinderen is uitgelegd wat ik hier doe, wordt er een rekenblad besproken. Ondertussen gaat er een stickervel door de klas. Naast mij zit een superactief jongetje, die van alles ziet, behalve zijn werk. De lerares vertelt me dat dit een speciaal jongetje is. Als de klas zelfstandig aan het werk moet, zie ik dat het jongetje maar niet aan de gang komt. En dan komt weer even de OA’er in me naar boven en probeer het jongetje op weg te helpen. In grade 2 kunnen ze nog amper Engels, dus dat gaat met handen en voeten ;) Maar hij is aan het werk!

Als de les bijna ten einde is wordt alles opgeruimd en komen de pauzehapjes op tafel. Nou, hapjes…. Flinke broodjes, rauwkost, zelfs stukken pizza. De lerares krijgt van alles aangeboden, maar slaat alles af. Als de bel gaat gaan de kinderen naar buiten.

En ik ga weer terug naar de High school. Het 4^e uur begint met een tussenuur.

Het 5^e uur mag ik weer voor de klas. Dit keer voor 30 18- jarigen. Tja, hoe krijg je die stil? De lerares geeft een keer een brul en dan zijn ze voor mij. ;) zelfs deze leerlingen kijken hun ogen uit, wat is het groen in Nederland! Ook voor hun heb ik pepernoten en dropjes meegenomen. De pepernoten vallen goed in de smaak, de drop wat minder..

Aan het eind van de les vraag ik wie nog even wil blijven voor een gesprek. Ik heb 8 mensen nodig. Als ik er 8 heb uitgekozen, mogen de anderen weg, maar er zijn er nog een paar die het leuk vinden om te blijven. Op de Driestar heb ik de minor exemplarisch onderwijs gekozen. Daar hoort het voeren van een neo-socratisch gesprek bij. Dit wil ik doen met deze leerlingen. Ik verkleed mezelf als Corrie ten Boom, vertel hun het één en ander en stel ze hierna vragen. Zoals: waarom verborg Corrie Joden terwijl het verboden was?, je moet toch luisteren naar de overheid?, zou jij mensen willen helpen?, hoe zou je ze helpen?, zou je ook mensen willen verbergen?, ook mensen die je haat?

Dat vonden ze toch wel een moeilijk iets, begrijpelijk!

We voerden met elkaar een mooi gesprek hierover. Als laatste laat ik nog een paar uitspraken van Corrie zien. 1 daarvan is: ‘What we have to do, is love these people who hate us. Love them, pray for them. These people are wounded people who have hate in their hearts. They need forgiveness. They need the Lord. That is the answer we must give.’

We kwamen met elkaar tot de conclusie dat je dat alleen kunt doen als je een heel sterk geloof hebt.

Thuis aan gekomen, moet ik al beginnen met het inpakken van mijn koffers. Een raar idee, ik heb nog niet het idee dat ik naar huis ga, omdat de afgelopen weken al diverse keren mijn koffer heb ingepakt. Toen we naar Jeruzalem gingen, Dode zee, Haifa, daarna ben ik nog een weekend in Nazareth geweest en een paar nachten in Guesthouse Maria. Al met al dus al de 6x in Israël dat ik mijn koffer inpak.

’s Avonds komt Johanneke nog even langs om alvast afscheid te nemen.

En dan donderdag, het laatste dagje op school, maar ook het laatste dagje hier in Israël.

Het eerste uur hebben we grade 9. Daar is de helft van de klas maar aanwezig, 18 leerlingen. De lerares vertelt me hoe dit komt. De Arabieren zijn aan het staken, kantoren zijn gesloten en ook een aantal Arabische scholen. Deze school heeft besloten om open te blijven omdat de scholen er niets mee te maken hebben en hun er ook niets mee te maken willen hebben. Aan de leerlingen was zelf de keus of ze kwamen of niet. Omdat vrijdag de eerste tentamens beginnen zijn er veel leerlingen die er voor hebben gekozen om thuis te blijven. Want in deze klas, zijn de meeste leerlingen van de school! Er wordt niet echt les gegeven, maar er wordt gesproken over de huidige situatie in het land.

Het 3^e uur hebben we grade 12. Maar daar zijn maar 3 leerlingen, die besluiten om zelf te gaan leren. Dus hebben we weer een vrij uurtje die we uiteraard nuttig besteden. Ik heb nog een gesprek met sr. Joanna en krijg mijn beoordeling, die erg positief is! En daar is mijn eerste hug voor vandaag al ;)

In de pauze heb ik cakes voor de docenten wat gewaardeerd wordt. Ik moet beloven dat ik nog een keer terug kom. Het liefst met kerst al ;) en ja, ook hier krijg ik weer hugs (en handen van de mannelijke docenten).

Het 4^e en 5^e uur hebben we grade 11, daar zijn wel 7 leerlingen. Dit is ook de mentorklas van de lerares. Al deze 2 uur worden vol gepraat met de meest uiteenlopende onderwerpen, over de politieke situatie, de onrust in de wereld, tot shoppen in Londen. Ze willen op werkweek naar Londen en ik moet vertellen hoe zo’n werkweek er bij ons aan toe gaat.

Als deze uren voorbij zijn, zit het er dan echt op voor me. Ik ga nog even op zoek naar Camilla. Haha, daar wordt ik helemaal plat geknuffeld. Ik krijg haar contactgegevens en ze moet ook nog even een selfie met me maken.

Omdat het pas 12 uur is, besluit ik om nog even langs de schoonzus van Johanneke te lopen bij de Kindergarten. Deze kinderen zijn net aan het buiten spelen, ik maak nog even een praatje met haar en krijg ook weer een knuffel als ik wegga.

Thuis aangekomen, pak ik mijn laatste spullen, ik ruim alles op, en neem afscheid van de buurvrouw, alweer een hug. Het houdt niet op vandaag ;)

Ook schrijf ik nog even een stukje blog, maar ik heb al snel in de gaten dat dit te lang duurt.

Als het 15.00 is, check ik nog even of ik echt alles op. En dan kan ik tot mijn grote schrik het reserveringsnummer van mijn vliegticket niet vinden. Ik heb het net nog gehad, maar weet niet waar ik het gelaten heb. Ik weet alleen dat ik net nog vuilnis heb weggebracht. Daar gaan we weer, koffers open, en zoeken maar! Gelukkig vind ik hem in mijn laptoptas. ;)

Nu snel op naar de trein, rammelderammel, voor de laatste keer met mijn koffers door de straten van Haifa.

Bedankt Johanneke en Gibran, Maarten en Marita, Bjorg, sr. Joanna, de docenten op school en alle andere mensen die ik heb ontmoet!

Door het zoeken heb ik enige vertraging op gelopen en mis ik net mijn trein.

Met de volgende trein ben ik pas om half 6 op het vliegveld. Daar staat geen wachtrij dus ben ik zo aan de beurt. Eerst door de security. Die stellen allerlei vragen zoals: ‘hoelang ben je hier geweest?, wat heb je gedaan? (nou een rondreis gemaakt en een vriendin ontmoet.) toen allerlei vragen over deze vriendin. Ik vertel dat ze hier woont omdat ze getrouwd is met een Israelier en ik weet niet zijn naam :P. ‘wie heeft je koffer ingepakt?, wie heeft hem voor het laatst gehad?, wat zit erin?, hoe spreek je je achternaam uit?, is dat een normale achternaam in Nederland?’ ( Ja natuurlijk ;) )

Alle vragen zijn beantwoord, dus op naar het inchecken. Ik ben nog een beetje bang dat mijn koffers veel te zwaar zijn. Ze zijn allebei iets te zwaar maar dat is geen probleem. Grote opluchting ;)

Dan door de handbagagecontrole. Handbagage door de scan, zelf onder een poortje door, zelfs je schoenen worden gecontroleerd. En dan de handbagage open, er zit weinig bijzonders in, dus vinden ze niets. Behalve mijn Bijbeltje. Wat dat is willen ze weten, nou lees het maar. Dan is dat ook in orde. En dan begint het wachten. Het vliegtuig heeft een uur vertraging i.v.m. problemen in Brussel en vertrekt dus pas om 21:00 (plaatselijke tijd)

In het vliegtuig, zit ik bij het raam. Ondanks dat het al donker is, is het wel helder, dus tot dat we boven Oostenrijk vliegen is er genoeg te zien!

Naast mij zit niemand, maar op de stoel daarnaast zit een oudere man die me zijn levensverhaal vertelt. Aan het eind van zijn verhaal blijkt hij ook gewoon Nederlands (Vlaams) te kunnen. In ieder geval weer goed voor mijn Engels. ;)

En dan de aankomst op Brussel, wat is het daar stil! We zijn het enige vliegtuig dat nog landde. Verder is het hele vliegveld verlaten. En dan op naar huis. Als eindelijk om 06.00 mijn ogen dichtgaan, heb ik er een dag opzitten waarin ik nog ‘gewoon’ naar stage ben geweest, en ook de hele reis naar huis heb gemaakt.

En wat is het weer wennen hier!

Alle bomen zijn kaal, het is hier heel vlak, wat is het stil op straat! Ik hoor zo weinig geluiden, geen katten, geen auto’s, geen brommers, geen sirenes, geen jakhalzen, geen mensen die voorbijlopen.

Op straat niet meer op zoek te hoeven naar een zebrapad, niet meer te klimmen of te dalen, in de supermarkt weten wat je koopt, niet meer om hoeven rekenen, weer gedag zeggen in je eigen taal, weer overal je eigen taal horen en iedere keer als je dat hoor verbaasd zijn ;), en wat is het koud hier! Brr….

Wat was het een geweldige ervaring, zoveel mensen ontmoet, zoveel geleerd. Een echte aanrader voor iedere jongere! (Dat hoeft niet perse Israël te zijn, wat uiteraard geweldig is ;), maar alleen zoiets ondernemen is zo goed voor je!)

Alle mensen bedankt voor het volgen van mijn blog.

En als je meer wilt weten over Israël, christen-Arabieren of iets anders, van harte welkom :)